Науқас 58 жаста. Анамнезінде артериалды гипертензия (5 жыл), соңғы 2 жылда нитроглицеринмен басылатын стенокардия приступтары жиіледі. Науқас β-блокаторлар мен ұзартылған нитраттар қабылдайды. АҚ 130/70 мм.сн.бғ. Госпитализацияланған күні ұзаққа созылған кеудедегі ауру сезімі жиіледі. Науқасты МИ диагнозымен жедел жәрдем аурухана жеткізді. 3 апталық емнен кейін науқастың жағдайы тұрақталды, ауруханадан шығуға дайындалуда.
Емдеуші дәрігерде сұрақ туындады: егер шығарарда АҚ 125/85 мм.сн.бғ. , β-блокаторларды жақсы көтереді, сол жүрекше дисфункциясы болмаса қосымша АПФ ингибиротларын қолдануды ұсынуға бола ма?
МӘСЕЛЕ
ЖЕДЕЛ МИОКАРД ИНФАРКТІСІМЕН АУЫРҒАН НАУҚАСТАРДЫ ҚАЛАЙ ЕМДЕЙДІ?
Comparison (салыстыру) – салыстыру тобы жоқ. Осы араласудың пайдалылығын қалай бағалайды.
Outcome (ақыры) – нақты араласу не үшін қажет
Сұрақты жасаудың кемшіліктері
Салыстыру тобы және осы араласуды бағалау критерилері жоқ.
Араласудың мақсаты, ақыры анықталмаған.
СҰРАҚТЫ ЖАСАУ МЫСАЛЫНЫҢ 2 ВАРИАНТЫ
Ерте миокард инфрктінен кейін стандартты терапияға қосымша АПФ ингибиторларын қолдану қайталама миокард инфарктісінің даму жиілігін және өлім қаупін қаншалықты төмендетеді.
PICO
Patient – жедел миокард инфарктісімен ауырған науқастар
Intervention(араласу) – ерте инфарктіден кейінгі кезеңде АПФ ингибиторларын тағайындау
Comparison (салыстыру) – бақылау тобы – стандартты ем қабылдайды, МИ бірінші тәулігінде АПФ ингибиторларын қабылдамайды.
Outcome (ақыры) – қайталама ИМ даму қаупі және өлім көрсеткіштерінің
