материализм.
Қоғам обьективтік реалдық. Әлеуметтік үдерістердің ерекшеліктері.
Мәдениет – қоғам болмысының формасы.
Әлеуметтік философияның пәні. Қоғам философиялық ұғым ретінде. Қоғам философия обектісіне біртіндеп айналды. Ежелгі философиялық оқуларда қоғамның пайда болуы және дамуы, тарих дамуының бағыттары қарастырыла басталды. Шығыс философиясы буддизм, конфуцийшілдік және т.б. көп көңілді әлеуметтік- этикалық мәселелердге бөлді, Вавилонда, ежелгі Египетте алғашқы саяси оқулар пайда болды. Әлеуметтік философияның сұрақтарын антикада терең талдады. Антикалық философиясындағы әлеуметтік ой: Платонның идеалды мемлекеті, Аристотельдің «Политикасының» негзгі тұжырымдамалары. Адам саяси жануар ретінде. Августин: «Фәни шаһар» және «Бақи» шаһар. Қайта өрлеу дәуіріндегі утопиялық теория: Т.Мор және Т.Кампанелла. Н.Макиавеллидің әлеуметтік-саяси теориясы. Жаңа заман әлеуметтік философиясы (Т.Гоббс, Дж.Локк, Ж.Ж.Руссо). Марксизмнің әлеуметтік философиясы қоғамды және оның тарихын материалистік тұрғыдан түсіндіру концепциясына сүйенген. Ол бойынша қоғамдық қатынастар жүйесінің ішінде анықтаушы болып қоғамдық болмыс саналады. Марксизм идеалдық, рухани факторлардың да ролін жоққа шығармайды, экономика тек ең сонында ғана қоғам дамуының сипаты мен мазмұнын анықтайды. Қоғамдық сана қоғамдық болмысты бейнелеп қана қоймай оған белсенді әсерін де тигізе алады. К.Поппер «Ашық қоғам».
«Қоғамдық сана» ұғымы. Қоғамдық сананың түрлері. Қоғамның типтері. Ақпараттық қоғам. Постиндустриалдық қоғам. Ашық қоғам. Желілік қоғам. Жаңару. Қала. Урбандану.
Мәдениет, оның табиғаты мен мәні. Философия тарихындағы мәдениеттанулық теориялар (З.Фрейд, Н.Данилевский, О.Шпенглер, К.
1
Леви-Строс). Мәдениет – қоғам болмысының формасы. Материалдық және рухани мәдениет. Мәдениет және коммуникация. Мәдени- антропологиялық әдістеме: адам мен мәдениеттің мәндік және онтологиялық түбегейлі бірлігін мойындау. Қазақтардың ұлттық мәдениеті – қазақ халқының ұлттық бірегейлігінің негізі және оның
«Рухани жаңғыру» жобасы аясында дамуы.
