«Ежелгі дәуір әдебиеті» «Алып Ер Тұңға» дастаны

Бозбалалап ауыл жігіттері Базарбайдан Шұғаға хат жолдайтын, бірақ Шұға жауап қайтармайтын. Сол себепті
тәкаппар десуші еді.
Шұғаға хат жазам деп күлкіге қалған есерсоқтау кейіпкер - 
Кәрім
.
Шұғаның ата-анасының бір артық жері - он алтыға келгенше, Шұғаны күйеуге бермейді.
Есімбектің Шұғаны күйуге бермеуінің мәнісі: Қали деген досымен серт байласып, құда болмыз дескен екен.
Жазғұтырым Қасым, майдың 20-сы күні жайлауға қонады. Қызойнаққа барып, сәске түсте бірақ тұрып, ауылға
жаппас келгенін есітеді.
Әбдірахман деген 20 жастардағы жолдасы, жасынан болыстың бұзауын баққан. Балалармен араласып жүріп,
учительден 4 жыл оқиды. 12-13 жаста байдан қашып, бір ноғайға жаз қызметке тұрып, қыс оқуға кіреді. Мектеп
бітіргенде дыбысы жер жарды, өте зерек болды. Тілмаш та, пісір де болмай, бала оқытады.
Әбдірахманның әкесі кедей болған.
Есімбектің «Мені олжамнан қақты» деп тырсиып отырғаны: өткен жылы күзгі астыққа бай киізін сатқанда, Әб-
дірахман халыққа: «Қазір асығып екі бағасына алғанша, астық жиып болған соң жарты бағасына ал,» - деп
айтқан екен.
Әбдірахманды ұнатпай, өсек қылғандар: ауыл шалдары, әсіресе Қажыбай шал.
Әбдірахман Шұғамен кездесу үшін, алтыбақанға барады. Олар сонда таңға дейін ойын-сауық құрады.
Есімбектің үш баласы үйленген. Ең кіші келіні Зәйкүл таама Қаржаудың қызы. Күйеуі Ыбырай - момын адам.
Қасымжан Зәйкүлмен жақындасып көңіл қосқан.
Айнабай қызы Күлзипаны Әбдірахманға қоспақшы болады. Әбдірахманның әкесі шөп іздеп Айнабайға келсе,
Айнабайдң қатыны қос қазыны бұзбастан салып, етпен сыйлап, ақысыз бір шана шөп береді. Әкесі құда болуға
өте құмарланады. Бірақ Әбдірахман ұнатпайды: «Тіпті сүймеймін, сүймеген адамды не қып аламын» дейді.
Әбдірахман Шұғаны ұнатып, Базарбайдан хат жолдайды. Шұғаның жауабы: «Хатыңызды алдық, әзір пәлендей
жауап бере алмаймыз, айыпқа бұйырмаңыз, жазушы - Шұға.» Екеуі осылай жақындасыып кетеді.
Көптің сөзі: «Көрші ел едік, арамызға салқындық түсірме...» Бірақ Әбдірахман өз сөзінен қайтпайды.
Айнабай Әбдірахманға: «түріктерге жасырын ақша жиып жүр...» - деген жала жабады. Әбдірахманды старжник
пен бір атты ұстап алады, Қасымның әжесі ботадай боздайды.
Шұға құса болып қатты ауырып қалады. Таңертең Әбдірахман келгенде, Айтпай Шұғаның қайтқанын естіртеді.
Шұғаның Зәйкүлге тапсырған соңғы хаты:
«...Хаты деп ақтық жазған ғашық жардың,
Есіңе ал, дұғаңа мен ынтызармын.
Қош, сау бол, ойнап-күліп жолығармыз,
Астында ақ туының пайғамбардың!..»
Шұғаның сүйегін бұрынғы ескі қорымдарға қоймақ болады. «Өгіз сойған» басына белгі қояды.
«

жүктеу/скачать 3,69 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: