Мағжан: Ей, өшірші ей, өшір музыканы... өшірші... Рөл ойнап жатсыз ба, әке? Бекжан

Мағжан:
Ойланғанда, кейде сіз маған бүкіл қазақтың жағдайын жалғыз 
өзіңіз ойлап жүргендей көрінесіз...
Бекжан:
Менікі жай балам, оны мына сендер ойлануларың керек.
Мағжан:
Әке, уайымдамаңыз, бәрі,.. дұрыс болады.
Бекжан:
Бәрі дұрыс болады?... Баяғыда да солай, бәрі дұрыс болады 
-
дейтінбіз...
Бекжан
:Баяғыда әкелеріміз адам бол! –деуші еді.... Ал, қазір, білімді бол, 
ақылды бол, қу бол –
дегеннен басқа сөз айтылмайтын болды. Адам бол! 
-
деген сөздің ішінде бір құдірет жататындай еді
-
ау...
«Асыққан
-
шайтанның ісі» 
- 
дейміз кейде, қарасаң жұрттың бәрі асығыс, 
асықпайтын адам жоқ. Бірдеңе десең, заман солай –
деп, құтыламыз 
баяғы. Жанталас
-
өмір, тыраш
-
тірлік. Барына да жоғына да –
бәсеке. Байы 
–менмен, кедейі
-
кердең,бірі 
- 
сырттан қағып, бірі 
- 
іштен шалып, бірі
- 
өзектен теуіп, бірі –
сыртыңнан көміп, қолынан келсе, көріңде өкірткісі 
келеді. Аттыға еріп жаяудың таңы айырылып, қаздың жүрісін саламын 
деп, қарғаның шаты айырылып жатқан заман, әйтеуір...
Баяғыда менің әкем, адам болу үшін көп нәрсенің керегі жоқ, тауықтың 
миындай миың болса, жетеді 
- 
деуші еді...

жүктеу/скачать 242,92 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: