Әлдихан Қалдыбаев
Мұсатай. Не дейді-ей, мынау?! Айтпаймын ал. Күләнда
жүктеу/скачать 0,75 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Шаншар атай.
| Мұсатай. Не дейді-ей, мынау?! Айтпаймын ал.
Күләнда.Айтпайды екенсің. Сәлімді мен бұл үйдің маңайына да жолатпаймын. Арбаның даусын естісімен алдынан шығамын да: «Ары апар арам пәлеңді» деймін. Мұсатай. «Ауыз – өзімдікі» деп сөйлей береді екен ғой адам деген бұл. Үйге ашулы Шаншар атай кіреді. Ол табалдырықтан аттай бере қатты күйініп сөйлейді. Шаншар атай. Бүйткен кісілігің бар болсын сенің. Елу шертпек. Әкел бері шақша басыңды! Тос бермен! (Мұсатай жаңағы батырсынған кейпінен лезде айырылып, Күләндаға бір, Шаншар атайға бір қарай береді). Мұсатай (арақты лып еткізіп стол астына сүңгіте беріп). Осы сіздің шертпегіңіз таусыла ма, әлде, жоқ па? Бәлкім, өле-өлгенше сізге шекемізді тосумен, күн кешерміз. Қит етсе, шертпегіңізді ала жүгіресіз. Жә, енді оның жөні бола қоймас. Шаншар атай. Ә-ә, солай де, қызталақ. Көрсетейін мен саған жөнді. Қаршадай баланың қабырғасы тыржыңдап, азаптанып шапқан шөбін тартып алған, арақты тығып ішкен сенікі жөн де, сен тентекті тезге салғысы келген менікі жөн емес екен ғой! Қарай гөр-ей, мұны. Сен Әшірбекке – заң, зәкүн айтып, Жылқыбаев сотты айтып қорқытқан екенсің. Ал, саған Жылқыбаев сот мына мен. Сені мен соттаймын. Үкім – елу шертпек. Қане (Шаншар атай Мұсатайға тап береді. Мұсатай сасып қалып, Күләнданы паналайды. Сөйтеді де күліп, ыржақтап, қулыққа көшеді). жүктеу/скачать 0,75 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|