Владимир(таңданып). Сізге не болған?
Сәлім (тез бері бұрылып, қуанып). Владимир! Ұлым менің! Қандай жел айдап келді сені?!
Владимир. Әдейі келдім.
Сәлім.Кімнен естідің?
Владимир. Ешкімнен. Қонақ үйіне іздеп барсам, осында түсті деді. Қалайсыз?
Сәлім. Көріп тұрғаныңдай, тірімін.
Владимир. Не істеген сізге?
Сәлім. Ештеңе.
Владимир. Қалайша ештеңе? Бұдан артық өлтірмек пе сонда?
Сәлім. Қайдан өлтірген, қорқытпақ болды.
Владимир. Не үшін? Сіз танитын ба едіңіз ол адамды?
Сәлім. Танимын.
Владимир (қызынып). Онда болды. Аты-жөнін, мекен-жайын айтыңыз, мен кездесейін ол батырмен.
Сәлім. Қажеті жоқ.
Владимир. Неге?
Сәлім. Солай. Керек емес.
Владимир. Білемін, мені аяп отырсыз. Аямаңыз, сіз үшін өлуге дайынмын мен! Сіздің арыңыз бәрінен жоғары маған!
Сәлім (толқып). Мен осыңа да разымын, ұлым! Кек алу – кесірлі әдет. Ұрыс-керіс, пәле-жаладан аулақ жүрген жөн.
Владимир. Тыныш өмір сүрсін десеңіз, мені неге әскери училищеге бердіңіз оқуға?
