Владимир. Үйлен.
Сәлім. Надя екеуің теріс қарап кетпейсіңдер ме?
Владимир. Не деп? Біз бәрін түсінеміз. Мама екеуіңіз енді бізге бірге де, жеке-жеке де қымбатсыздар.
Сәлім. Онда шындап ойланатын әңгіме екен бұл.
Владимир. Папа, қайтарда соғамын мен сізге. Оған дейін жазылыңыз!
Сәлім. Міндетті түрде кел. Екеуіміз ауылға, ата-баба жұртына барамыз, нағыз қазақ бола түсесің.
Владимир. Жақсы идея. Мен сіз туған ауылды, оның адамдарын көптен көргім келіп жүр. Сіз айтқан небір ғажап әңгіме мені көрмесем де ата-жұртқа әлдеқашан ғашық еткен.
Сәлім. Балам, айтшы, қазақ болуға итермелеген қандай күш?
Владимир. Қазақтығым. Папа, адам ұлтын таңдамайды, ол – өз ұлтының перзенті.
Достарыңызбен бөлісу: |
