Әкім. Тоқта!
Генерал (қойын қалтасынан конвертті шығарып үлгеріп). Неге?
Әкім. Әрі тарт! Андағы, алдыңдағы пакетті көрдің бе?
Генерал. Көрдім.
Әкім. Көрсең, ол – пара салынған пакет.
Генерал. Онда тұрған не бар, кім де болса, Сізді сыйлаған соң әкелген де.
Әкім. Апырау, бұл не сұмдық (пакетке қарап), аудан әкімдері анау, прокурор мен генерал мынау!
Генерал. Қасқабай Төреқұлович, сіз – жас әкімсіз. Әлі әкім болудың қыр-сырына қанық емессіз. Сіз пара деп ат-тоныңызды ала қашып отырған бұл пакет әлдеқашан айналымнан шыққан. Қазір параны пакетпен емес, дипломатпен береді.
Әкім. Сөз-ақ!
Генерал. Биліктің сіз сияқты ұшар басындағылар ешқашан пара сұрамайды, оларға бағыныштылардың өздері әкеліп береді. Әкімдеріңіздің тәжірибесі жоқ екен, әйтпесе, біреуі сізге жақындай беріп, «Өй, қой» - дегеніңізге қарамай, пакетті суырмаңызға сүңгітіп жібермей ме. Сонда сіз қарныңыз тиіп тұрған суырмаға пара салынғанын білмегенсіп, күлімсіреп отыра берер едіңіз.
Әкім (күлерін де, ашуланарын да білмей). Пара ал деп отырған құқық қорғаушыларды да көретін күн бар екен-ау, қап! Сен де бар прокурордың қасына. Ойланыңдар сәл-пәл, содан соң сөйлесеміз.
Генерал (бар пейілімен). Шын айтам, сіздің бұл әңгімені жылы жауып қойғаныңыз жөн. Қойыңыз.
Достарыңызбен бөлісу: |