1900 жылы радиациялық сәулеленуді зерттеуде француз физигі Пол Виллард гамма-сәулеленуін анықтады. Радиациялық-226 иондаушы сәулеленудің үш құрамдасы магниттік өрістегі бөлшектердің ауытқу бағытында бөлінді: оң зарядталған радиацияның α-сәулелері, теріс - β-сәулелері деп аталды, магниттік өрісте деформацияланбаған электрлік бейтарап сәулелену γ-сәулелер деп аталды. 1903 жылдың басында Э. Рутерфорд алғаш рет терминологияны қолданды. 1912 жылы Рутерфорд пен Эдвард Андрад гамма-сәулеленудің электромагниттік сипатын дәлелдеді.
