2. Анорексиялық кезең бастапқы дене массасымен салыстырғанда 25–50 %-ға жүдеумен көрінеді, айқын клиникалық симптоматика мен екіншілік соматикалық бұзылыстар жарыққа шығады. Науқастар үнемі тәбеттің жоқтығына шағымданады, бірақ тамақ туралы көп айтады және тамақ жасауды ұнатып, қонақтарға белсенді түрде тағамдар ұсынады. Науқастар тағамды «жақсы» яғни, жеміс-жидектер және «нашар» яғни, көмірсулар мен майлар деп бөледі. Жиі аштыққа шыдай алмай, кейін булимия ұстамаларына байланысты жасанды түрде құсу рефлексін шақырады, кейін құсу тұрақтанады: құсып, асқазаны тазарғаннан кейін өздерін жеңіл сезініп, «тазарғанына» рахаттанады. Жасанды түрде құсу рефлексін шақыратын науқастарда жиі сұқ саусағында терінің қаттылануы (мозоль) байқалады. Науқастардың тіс эмалі бұзылады. Көбісі зәр және іш айдайтын дәрілерді қабылдайды. Осы кезеңде көпшілігінде аменорея дамиды. Айналымдағы сұйықтық көлемінің азаюы мен электролитті бұзылыстар брадикардия мен артериялық гипотензияға әкеледі. Науқастардың тамақтанудан бас тартуына байланысты созылмалы гипогликемия байқалады.Үдемелі жүдеуге, трофикалық бұзылыстардың белгілеріне қарамастан, науқастардың интеллектуальдік және қимыл белсенділігі сақталады. Бұл дене массасының төмендеуімен сипатталатын басқа аурулардан ЖА басты ерекшелігі, яғни қимыл белсенділігін сақталуы.