Екіншіден, оның тұжырымдамасының өзектілігі білім беру парадигмасының білім мазмұнын қамтуы қажеттігінде. Біздің заманымыздың соңғы онжылдықтарында оқу-тәрбие процесі осы ең маңызды құрамдас бөліктен – білімнен айырылды. Қазір жоғары оқу орындарында білім беру үрдісі өз бетінше өзін-өзі тәрбиелеумен ауыстырылды, бұл дұрыс емес, өйткені мұғалім мен студенттің жеке тұлға және тұлға ретіндегі терең байланыс қабаты жойылған.
Екіншіден, оның тұжырымдамасының өзектілігі білім беру парадигмасының білім мазмұнын қамтуы қажеттігінде. Біздің заманымыздың соңғы онжылдықтарында оқу-тәрбие процесі осы ең маңызды құрамдас бөліктен – білімнен айырылды. Қазір жоғары оқу орындарында білім беру үрдісі өз бетінше өзін-өзі тәрбиелеумен ауыстырылды, бұл дұрыс емес, өйткені мұғалім мен студенттің жеке тұлға және тұлға ретіндегі терең байланыс қабаты жойылған.
Алтынсарин тәрбие процесіне үлкен мән берді, өйткені ол мұғалім институтын терең тұлғалық қарым-қатынас орын алатын оқушыға сенім институты деп түсінді.
Ы.Алтынсарин үшін діни білім беру мәселесі қиын болды, өйткені әңгіме исламдық білім туралы болды. Қазақ ағартушысы діндегі ең жоғарғы рухани-этикалық мағынаны білген. Тәңір өзі жаратқан дүниеге қатысты бастапқы, біріншілік ретінде Ы.Алтынсариннің көзқарастары бойынша ең жоғары адамгершілік-рухани ізгілікті бейнелеуші. Сондықтан да қазақ ағартушысы молдалар мен мешіт қызметкерлерінің қасиетті имандылығын, оның пікірінше, өздері уағыздаған адамгершілік нормаларына сай келмейтінін қатаң сынға алады. Бұдан мынадай қисынды қорытынды жасауға болады: Ы.Алтынсариннің пікірінше, дінге сенуші адам болмыста да, ойы мен іс-әрекетінде де әдептілік, адалдық, ізгілік туралы ойларды басшылыққа алатын өнегелі жан.
Ы.Алтынсарин үшін діни білім беру мәселесі қиын болды, өйткені әңгіме исламдық білім туралы болды. Қазақ ағартушысы діндегі ең жоғарғы рухани-этикалық мағынаны білген. Тәңір өзі жаратқан дүниеге қатысты бастапқы, біріншілік ретінде Ы.Алтынсариннің көзқарастары бойынша ең жоғары адамгершілік-рухани ізгілікті бейнелеуші. Сондықтан да қазақ ағартушысы молдалар мен мешіт қызметкерлерінің қасиетті имандылығын, оның пікірінше, өздері уағыздаған адамгершілік нормаларына сай келмейтінін қатаң сынға алады. Бұдан мынадай қисынды қорытынды жасауға болады: Ы.Алтынсариннің пікірінше, дінге сенуші адам болмыста да, ойы мен іс-әрекетінде де әдептілік, адалдық, ізгілік туралы ойларды басшылыққа алатын өнегелі жан.