және инфекциялық-аллергиялық –деп
ажыратады.
Атопиялық жалқықты-шырышты диатезге :
♣ ата-анасында аллергиялық аурулардың болуы;
♣ теріде қышыма дамуы;
♣ IgE түзілуіне тұқым қуалайтын бейімділік болуы;
♣ қанында IgE көп, норадреналиннің аз болуы;
♣ гистаминнің мес жасушаларынан өздігінен көп
босауы;
♣ тері ішіне гистамин енгізгенде оның көтеріңкі
сезімталдығы және соған жауап ретінде дене қызымы
көтерілуі;
♣
гистамин
мен
ацетилхолиннің
әсерінен
кеңірдекшелердің қатты жиырылуы т.с.с құбылыстар тән
болады.
Сондықтан оларда жиі демікпе, есекжем, Квинке ісінуі,
анафилаксиялық сілейме дамиды.
Аутоаллергиялық жалқықты-шырышты диатездің
даму
жолдарында аллергиялық серпілістердің цитотоксиндік түрі
маңызды орын алады. Бұл кезде терінің ультракүлгін
сәулелерге сезімталдығы көтеріледі, клиникалық ешқандай
көріністері болмауына қарамай, балалардың қанында IgG
және IgM мөлшері қалыптыдан біршама жоғары болады. Осыдан
бұл балалардың ішкі ағзаларының аутоиммундық бүліністері
байқалуы ықтимал.
Инфекциалық-аллергиялық жалқықты-шырышты диатез кезінде тыныс алу жолдарының жіті вирустық жұқпаларынан
және
жұтқыншақ
пен
көмекейдің
қабынуларынан
эритроциттердің тұну жылдамдығы (ЭТЖ) ұзақ уақыт жоғары
деңгейде
ұсталып
тұрады.
Бұл
аурулар
буындардың
сырқырауымен және жүрек қызметтерінің бұзылыстарымен
қабаттасады.
Аллергиялық диатездердің болуы әлі ааллергиялық ауру емес. Олар соңғыларының дамуына бейімділік қана. Сондықтан аллергиялық ауруға ауысу үшін, аллергенмен
түйісуден басқа, тыныс алу жолдары мен ішек-қарын
жолдарында жұқпалардың жергілікті ошақтары, тері мен
шырышты қабықтардың әртүрлі ықпалдармен тітіркендірілуі,
бауырдың уытсыздандыру қызметінің әлсіреуі, қоректенудің
бұзылыстары сияқты көптеген ықпалдардың болуы қажет.
