Қайта өрлеу заманында адам мәселесіне жаңаа бетбұрыс болды. Адам мәселесі- бұл филисофиялық Конфуций, будда, Сократтан бастап орта ғасырға дейін философияның өзекті сұрағы болды. Орта ғасырдағы бұл мәселенің шешімі адамның қайшылықты пенде екендігін ашуда болды. Адам- жан дүниесі, рухы бар пенде ретінде әрқашанда аспанға ұмтылған, құдайға жақсы тұлға.
Ежелгі үнді философиясы мен дінінде адам әлемдік жанның бір бөлігі ретінде қаралды. Жанның біреуден екіншісіне көшуі туралы ілімде, тіршілік иелері (өсімдіктер, жануарлар, адамдар) мен Құдай арасында өтуге болатын жылжымалы шекара бар. Бірақ ең маңыздысы - бостандыққа ұмтылу тек адамға ғана тән,
оған жету үшін құштарлықтан құтылу, болмыстың эмпирикалық жолы, сансара - карма заңдарын білу қажет. Упанишадтың пафосы- шабыт, сезім шаттығы, ықлас, ынта, жігерлену. Упанишад үнді философиясының дамуына зор ықпал көрсетті.
Достарыңызбен бөлісу: |
