Грузия әдебиеті Шота Руставели Жоспар: 1-Грузия мемлекеті 2-Грузия әдебиеті

Шота Руставели

«Шота Руставели», Flerier, Париж, 1852 жыл

Ақынның өмірбаяны туралы ақпарат өте тапшы. Оның тегі ол туған жер Рустави ауылынан шыққан деген болжам кең таралған, ал кейбіреулер Рустави ауылының Ахалцихтегі жақын жерде орналасқанын, ал басқалары Қараязахта деп пайымдайды.

Сол арада Шота өзінің тегін «Руставели» емес, «Руствели» деп жазады; бұл Шота белгілі бір Рустави ауылынан шықпайтынын көрсетуі мүмкін. Сол дәуірде Рустави деген географиялық нүктелер бірнешеу болған.

Сондай-ақ, Руставели бұл лақап ат, оның әкесі Рустави майоратын иеленгенде қабылдаған және ықпалды бай отбасынан шыққан деген болжам бар; ақынның шын тегі басқа.

Осы уақытқа дейін ақынның туған және қайтыс болған күндері, шығу тегі, өмірбаяны туралы көптеген нақты мәліметтер жоқ. Руставелидің әкесі туралы ештеңе белгісіз; Шотаның аға-бауырлары немесе апай-қарындастары бар-жоғы туралы сенімді ақпарат жоқ; анасы туралы да ақпарат жоқ. Ақын «Жолбарыс тонды жиһанкез» шығармасының соңғы тармақтарында өзін месх деп жарияласа да, бұл оның месхеттік шыққан тегі туралы сенімді айтуға мүмкіндік бермейді. Ол мұндай мәлімдемені қоршаған ортаның әсерінен, кейбір танымал адамдар сияқты, жасауы мүмкін.

Ол Грецияда оқыды, содан кейін Тамара патшайымының қазына сақшысы болды (оның қолы 1190 жылғы актіде табылған). Бұл Грузияның саяси күшінің және орта ғасырлық рыцарлық қызметтің белгілері бар жас патшайымның керемет сарайындағы лирикалық поэзия кезеңі еді.

Кейбір тарихи деректерді Иерусалимдегі Крест монастырдің синодикалық (естелік кітабынан) алып пайдалануға болады. XIII ғасырда жазылған жазба Шота туралы, оның сарайдағы лауазымын атайды. Монастырдың өзінде ақсүйектің фрескалық портреті (XIII ғасырдың бірінші жартысы) бар, сонымен қатар онда «Руставели» деген жазу бар. Осыдан Руставели монастырға үлкен қолдау көрсеткен маңғаз адам болған деп қорытынды жасауға болады.

Гомердің өлеңдерімен және Платон философиясымен, дін ілімімен, пиитика және риторика, парсы және араб әдебиетімен таныс болған Руставели өзін әдеби іске арнап, грузин сөздерінің сұлулығы мен мақтанышын көрсетіп, «Жолбарыс тонды жиһанкез» өлеңін жазды. Бір аңыз бойынша, ол өзінің әмірші әйеліне ғашық болып, ғибадатхана хужрасында өмірін аяқтады. XVIII ғасырдағы грузия митрополиті Тимофей грузин патшалары салдырған Иерусалимдегі Қасиетті шіркеуде қыл киімді пірәдар Руставелидің қабірі мен портретін көргені туралы айтады. Басқа нұсқа бойынша, патшайымға ғашық болған Руставели Нинаға үйленеді және үйлену тойынан кейін көп ұзамай «мінсіз ғибадат бикесінен» жеңілген шах оған сыйға тартқан әдеби сыйлықты грузин тіліне аударуға тапсырыс алады. Тапсырысты керемет орындап, жасаған жұмысы үшін сыйақыдан бас тартады. Осыдан бір аптадан кейін оның басы шабылған денесін табады. Руставели мен Тамара патшайыммен арасындағы қарым-қатынасы туралы көптеген аңыздар бар.

Аңыз бойынша, католик Иоанн ақынның қамқоршысы болған патшаның өмірі кезінде Руставелиге тиіспей, кейін қудалауды бастайды. Аңызға сәйкес, ол Иерусалимге кетіп қалды, сол жерде жерленді, бірақ бұл аңыз фактілермен расталмаған.

XVIII ғасырда Антоний I патриарх 1712 жылы патша Вахтанг VI басып шығарған «Жолбарыс тонды жиһанкездің» бірнеше көшірмелерін өртеп жіберді.

Шота Руставелидің «Жолбарыс тонды жиһанкез» поэмасы - бүкіл әлем әдебиеті үшін арналған, өйткені ақын құптайтын құндылықтар бәріне қымбат: бұл сөзге және достыққа деген адалдық, батылдық, махаббат.