699 жылы Жетісудағы түргеш тайпаларының көсемі Үшелік Батыс түрік
қағанатындағы Қытай императорының қолшоқпарын шеттетіп, билікті өз
қолына алады. Түргештер Шу-Іле өзендерінің арасындағы аумақта, Батыс
Түрік қағанатының батыс бөлігін мекендеген және Жетісудан өтетін керуен
жолының маңызды бөлігін бақылауында ұстаған тайпа еді. Олар іле қара
түргештері және Шу сары түргештері болып екіге бөлінген.
Үшелік қаған Түргеш қағанатының ( 704-756 ) негізін қалады. Оның астанасы алғашқыда Суябта орналасты, кейін Таразға ауысты. Түргештер осы аймақта өз ықпалын орнатуға ұмтылған қытайлармен, арабтармен үздіксіз
күрес жүргізді. Бұл кезеңге дейін арабтар Иран, Ирак, Сирия, Палестинаны
жаулап алды да, Батыс түрік қағанатының қарсылығын жеңе отырып, оның
оңтүстік бөлігін Араб халифатының құрамына қосып алды. Қағанаттың
оңтүстік аймақтарына арабтардың енуімен бірте-бірте ислам діні де тара-
ла бастайды.
Түргеш қағанаты Іле қара түргештерінің көсемі Сұлық (Сұлу) қағанның билігі тұсында күшейе бастаған. Сұлық дипломатиялық саясатты белсенді жүргізеді. Ол Түргеш қағанатына одақтас мемлекеттердің қатарын көбейту мақсатында Шығыс Түрік қағанаты қағанының қызына, сондай-ақ Тибет патшасының қызына үйленеді. Осындай дипломатиялық қадамдарының нәтижесінде Сұлық қаған Қытайдың агрессиясын уақытша болса да тоқтатады. Алайда, түргештер үшін зор қауіп Сұлықты өздерінің ықпалына
көндіруге тырысқан арабтардың тарапынан да төне бастаған еді. Бірақ Сұлық
қаған оларға қарсы табанды күрес жүргізгендіктен, арабтар оны Абу Муза-
хим (Сүзеген) деп атады.
VI-VIII ғасырларда соғдылардың Жетісу мен Қазақстанның оңтүстік ай-
мақтарына қоныс аударуы жүрді. Соғдылардың көшіп-қонуы халықаралық
сауданың дамуымен және Орта Азияда арабтардың ықпалының күшеюімен
тығыз байланысты болды. Арабтардың үстемдігіне кенгісі келмеген соғды-
лар Қазақстан аумағына қоныс аударып, мұнда арабтармен күресте түрік
тайпаларымен одақтасады. Соғдылардың қалаларға орналасуы мен жаңа
қоныстардың пайда болуы Қазақстанның оңтүстігі мен Жетісуда егіншілік
пен қала мәдениетінің дамуында елеүлі із қалдырды. Соғдылар жергілікті
түркілердің тілі мен әдет ғұрыптарын қабылдады. Егіншілік мәдениеттің,
сәулет өнерінің, қолөнердің дамуында олар аса үлкен рөл атқарды. Соғды
жазуының, буддизм мен діни бағыттағы сәулетшілік дәстүрдің таралуы және
қолөнерінің байытылуы соғдылармен байланысты болды. Соғдылардың
келуімен Жетісудағы түрік қағанаттары теңге шығаруды жақсы жолға қойды.
Теңгелерді түркі қағандарының атынан соғдылар соқты, бірақ теңгелердегі
жазу соғды тілінде жазылды. Түркі және соғды халықтарының өзара ықпалы
осылай жүріп жатқан еді.
VIII ғасырдың ортасында Жетісудағы ықпалын арттыру бағытында қытай-
лар мен арабтардың мүдделері тоғысты. Олардың ашық бәсекелестігі әске-
ри қақтығыстарға алып келді. 751 жылы шілдеде қытайлар мен арабтар арасындағы аса іpi Талас шайқасы болды.
Қытай әскерінің талқандалуында шешуші рөл атқарған қарлұқтар болды. Өйткені, арабтармен одақтасқан қарлұқтар, қытай әскерінің ту сыртынан күтпеген жерден күйрете соққы береді. Бұл шайқастың аса зор тарихи маңызы болды. Ол осы аймақтың ісіне Қытайдың араласу әрекетін және басқыншылық саясатын ұзақ уақытқа тоқтатып тастаған еді. Екінші жағынан, арабтардың Жетісу мен Қазақстанның оңтүстігіндегі ықпалы күшейіп, ислам дінінің таралуына жол ашылды. Ол өз кезегінде, Тәңір діні мен түрік жазуының ығыстырылуына алып келді. Түрік тайпалары арасында ислам дінімен қатар араб жазуы да кең тарала бастады. Осылайша, Қытай мен арабтардың басқыншылығынан әлсіреген Түргеш қағанаты 756 жылы құлады.
Жетісудағы Түргеш қағанатының орнына Қарлұқ қағанаты келді. Қарлұқ қағанаты 756-942 жылдар аралығында тарих сахнасында болды. VIII ғасырға дейін қарлұқ тайлалары Батыс Алтай мен Тарбағатай аймағын мекендеген түркі тілдес тайпалар болатын. VIII ғасырда ұйғырлардың ығыстыруымен олар Жетісуға және одан әрі батысқа қарай қоныс аударып, Жоңғар Алатауынан Сырдарияның орта ағысына дейінгі, Балқаш пен Ыстықкөл аралығына қоныстанады. Қарлұқтардың көсемдері елтебер, жоғарғы билеушісі жабғы, ал 840 жылдан бастап қаған атағын иемденді. Қарлұқтардың тайпалық одағына бірқатар көшпелі және жартылай көшпелі түркі тілдес тайпалар, сондай-ақ түркіленген соғдылар кірді.
Х ғасырдың 40-жылдары Қарлұқ қағанаты құлап, Қарахан әулетінің мемлекеті ( 942-1210 ) құрылды. Қарахан әулетінің негізін салған Сатұқ Бограхан болды. Ол 942 жылы қаған деп жарияланды. Қарахан мемлекеті алға-
шқыда Жетісу жерін алып жатты. Оның орталығы Шу алқабына, ал астанасы - Баласағұн қаласында орналасты. Уақыт өте келе Қарахан мемлекетінің иелігі Амудария мен Сыр бойынан Қашғарға дейінгі аралықты қамтыды. XI ғасырдың ортасында Қарахан мемлекеті Шығыс және Батыс болып екі бөлікке өлінді. Шығыс бөлігіне Жетісу мен Шығыс Түркістан аймағы енді. Орталығы Баласағұнда орналасты. Ал, Батыс бөлігіне Оңтүстік Қазақстан мен Мәуренахр аймағы еніп, орталығы Таразда орналасты. Кейін орталық Самарқанд қаласына ауысты.
XII ғасырда Қарахан мемлекеті саяси дағдарысты басынан кешірді. Қарахан билеушілері Жетісуды басып алып, өз мемлекетін құрған қидандардың ықпалына түседі. Қарахан әулетінің ислам дінін қабылдауы мемлекет тарихындағы ең маңызды оқиғалардың бірі болды. 955 жылы Сатұқ Бограхан ислам дінін қабылдайтынын жариялайды. Ал 960 жылы Қарахан мемлекетінің Жетісу аймағындағы 200 мың отбасы исламды қабылдаған. (Сатұқ Бограханның арабша аты - Абд-әл-Керим). Осыған байланысты Қарахан мемлекеті кезінде мұсылмандық мәдениет қанат жая бастады. Дінмен бірге араб жазуы, ғылым, мұсылмандық білім беру жүйесі, сәулет өнеріндегі мұсылмандық стиль кең тарады.
XI ғасырдың басында Жетісуда Қарақытай (қидан) мемлекеті (1128-1213) орнады. 916 жылдың өзінде-ақ қидан билеушісі өзін Ұлы ханмын деп жариялап, Қашғардан Ұлы Қытай қорғанына дейін, ал кейін бүкіл солтүстік Қытайды жаулап алып, Ляо (темір) империясын құрған еді. Бірақ, кейіннен Амур бойынан көшпенділердің аса күшті тайпалары келіп, қидандарды батысқа қарай ығыстыра бастады. Сөйтіп Қазақстан мен Орта Азия жерінде Қарақытай (Қидан) мемлекеті пайда болды. Қарақытай мемлекетінің билеушісін урхан деп атаған. Олардың ордасы Баласағұнда орналасты. Жетісумен бірге қарақытайлар өз иеліктерін Оңтүстік Қазақстан мен Мауераннахрға дейін жеткізді.
XII ғасырдың аяғында Қидан мемлекеті Орталық Азиядағы ең қуатты мемлекеттердің бірі болды. Оған Ертіс пен Амудария аралығындағы жерлер кіріп, Ферғана мен Самарқанд билеушілері алым-салық төлеп тұрды. Бұл аумақтағы түбегейлі өзгерістер қидандардың соңғы гурханы Чжилугудің (Чжулху, 1169-1203ж (немесе 1214 жыл)) билігі кезінде болды. Себебі, XIII ғасырдың басында Шығыс Қазақстан мен Моңғолия аймағынан Күшлік хан бастаған наймандарды моңғолдар ығыстырып, олар Жетісуға келіп орналасу үшін күрес жүргізген еді. Найман ханы Күшлік бір жағынан, хорезмшах Ала-әд-Дин Мұхамедке, екінші жағынан, қарақытайларға ойсырата соққы беріп, олардың Жетісудағы иелігін өзіне қаратып алды.