208
жұмсағаны, мал-мүлкін қадан тауып, қай жаққа салғаны және тәнін қалай қолданғаны жайлы
пенде жауапқа тартылмайынша қиямет күні аяғын аттап баспайды» (Тирмизи). Яғни, осы
нәрселер жайлы сұрақ-жауаптан өткеннен кейін ғана адам жәннат немесе тозаққа жол
тартады екен. Расында, «Раббыңның құзырындағы бір күн сендер есептеп жүрген мың жылға
сәйкес келеді» («Хаж» сүресі, 47-аят) – деген Құран аяты да осыны аңғартса керек [4].
Атақты физик Альберт Эйннштейн «Уақыттың салыстырмалығы» атты бір жаңалық ашып,
кезінде әлемді таңқалдырған еді. Жоғарыдағы аят Эйнштейннің жаңалығымен тең түседі.
Бұл айтылғандар кеңістік пен уақытқа абсолютті мән береді және бұл жайлы Н. Ньютонның
«Табиғат философиясының математикалық бастамалары» атты еңбегінде нақты айтылған [5].
Абсолютті кеңістік пен уақыт жаратылыстың материалдық процестерден тәуелсіз өзін-өзі
басқаратын элементтері ретінде қарастырылды. Бұл концепция «қара жәшік концепциясы»
деп аталады.
Уақытқа қатысты тілімізде мынадай тіркестер бар. «Уақыт бір орында тұрмайды»,
«уақыт озды», «уақыттың ісі қиын», «уақыт үзіп кетті» т.б. Бұл тіркестер уақыт еш нәрсемен
санаспайды, күтпейді деген мағынада қолданылады. Мысалы: Уақыттың ісі қиын-ды,
Уақытың жеткен соң,
Айтып-айтпай немене,
Мезгіліміз өткен соң? (Бұқар жырау).
Сыбаға сақтау,адамдардың бір-бірін қонаққа шақырып сыбағасын беру – бұл ата-
бабамызда бұрыннан жалғасып келе жатқан дәстүр. Ақын, халық арасында біраз уақыт
үзіліп, тойланбай кеткен салт-дәстүрді өлең жолына арқау ете отырып, қайта жаңғыртып
отыр (Б.С. Бегманова). Ол нәрселерді орындауға уақыт үзіп кетті ғой (Қазақ тілінің аймақтық
сөздігі). Уақыт бір орында тұрмайды. Жылдар жылжыған сайын өзгерістер өмірге келіп,
жаңа ескіреді, ескінің мүлдем естен шығуы да мүмкін. Бәлкім, бір кездері әлгі ұмытылды-ау,
деген көнелер сол кезеңнің жаңалығы болып қайта тірілер («Сыр бойы» газеті) [6].
Алға қойған мақсатыңды дәл мезгілінде орындап шығу үшін уақытыңды босқа сарп
етпе. Уақыт-біздің өміріміз. Ендеше, оны қалай пайдаланамын десең, де өз қолыңда.
Ойымызды Абай атамыздың он бесінші қара сөзімен түйіндесек: «Егер есті кісілердің
қатарынан болғың келсе, күнінде бір мәрте, болмаса жұмасында бір, ең болмаса айында бір,
өзіңнен-өзің есеп ал! Сол алдыңғы есеп алғаннан бергі өмірді қалай өткіздің екен, не білімге,
не ахиретке, не дүниеге жарамды, күнінде өзің өткізбестей қылықпен өткізіппісің? Жоқ,
болмаса, не қылып өткізеріңді өзің де білмей қалыппысың?»[7].
Достарыңызбен бөлісу: