олар соңына дейін тез және стехиометриялық түрде өтуі керек; белгілі химиялық құрамдағы (формулалар) өнімдер түзуі қажет; титрлеудің соңғы нүктесін дәл белгілеуге мүмкіндік болуы қажет; зерттелетін ерітіндідегі қосымша өнімдермен және басқа заттар мен титранттар реакцияға түспеуі керек.
Потенциал заттың тотығу-тотықсыздану қабілетінің өлшемі болып табылады.
Бір редоксжұптың потенциалын өлшеу мүмкін емес, сондықтан екі электрод потенциалдарының айырымын өлшейді. Негізгі салыстыру электроды ретінде стандартты (қалыпты) сутек электродын қолданады. Ол ұсақ дисперсті платина (қарайтылған платина) қабатымен қапталған платина пластинкасы болып табылады. Сутекті 1атм қысым астында электродқа береді, онда олар сорбцияланып атомға айналады. Электрод активтері 1-ге тең сутек иондары ерітіндісімен жанасып тұрады. Стандартты электродтың потенциалын 0,00 В (еркін шама) деп қабылдаған.Жартылай реакция потенциалының, оң шамасы қанша жоғары болса, редокс жұптың тотыққан түрі сонша күштірек тотықтырғыш болып табылады.Редокс жұптың тотыққан түрі аз потенциалмен сипатталатын жұптың тотықсызданған түрімен әрекеттеседі (яғни, стандартты потенциалдар кестесінде төмен орналасқан түрі), бірақ потенциалы үлкен редокс жұптың тотықсызданған түрімен әрекеттеспейді.Жүйедегі ерімтал компоненттердің концентрациясы өзгерген сайын потенциал шамасынан ерекшеленеді. Эксперимент жүзінде потенциалдың концентрацияға тәуелділігін, индикаторлық электродтан және потенциалы белгілі салыстыру электродынан тұратын ұяшықтың электр қозғаушы күшін (Э.Қ.К) өлшеп анықтайды. Редокс-жүйенің компоненттердің әртүрлі концентрациядағы электродтық потенциалының теориялық мәні Нернст теңдеуі бойынша есептеледі.Кейбір жартылай реакциялар сутек иондарының қатысуында өтеді. Бұл жағдайда сутек иондарының концентрациясы Нернст теңдеуіне кіреді және жартылай реакция потенциалына әсер етеді.Егер сутек иондары реакция процесінде қолданылса, онда оның концентрациясы логарифм белгісінің астындағы бөлшектің алымына, ал Н+- иондары реакция нәтижесінде түзілетін болса, олардың концентрациясы сол бөлшектің бөліміне кіреді.
10. Перманганометрия. Иодометрия мен иодиметрия. Бихроматометрия. Броматометрия. Ванадатометрия. Әр әдістің стандартты ерітінділері мен индикаторлары, олардың тәжірибеде қолданылуы. Перманганатометрия - перманганат иондары қатысатын тотығу реакциялары негізінде заттарды анықтаудың титриметриялық (көлемдік) әдісі.
Перманганатометриялық титрлеу қышқыл ортада Mn (VII) / Mn (II) (Eo = + 1,52 V) жұбын қосатын тотығу-тотықсыздану процесіне негізделген:
К алий перманганатының ерітіндісін титрант ретінде қолданғанда, мысалы, темір иондарын, сутегі асқын тотығын, оксалаттарды анықтауға болады:
Титрлеудің соңғы нүктесі индикаторсыз MnO4- иондарының ішкі күлгін түсінің пайда болуымен анықталады. Иодометрия екі әдіске бөлінеді: йодиметрия және йодометрия. Йодиметрия - тотықсыздандырғыштарды тікелей немесе кері титрлеу арқылы анықтау әдісі. ... Иодометрия - стандартты натрий тиосульфаты ерітіндісімен алмастырғышты - йодты жанама титрлеу арқылы тотықтырғыштарды анықтау әдісі.