91
Тіршілік
жерінен біреу паналатып, үйінің бұрышынан орын беріпті. «Ой, дүние-
ай, десеңші!» дегенде көкірегі қарс айырыла жаздағанын көргенде
Айтолқын да өзінің де біраз көрген қызықтарының ендігі жерде елес
болып қалғанын түсінді.
Әрі бала кезден бірге өскен көзтаныс, әрі бала махабаттың куәсі, әрі
сезімі әлі күнге өшпеген
Қайрошқа деген сенімі нығайып, Айтолқын
нәрестелі болуға бел шешкен болатын. Жастықтың қателігінен тастап
кетіп, өліміне себепші болған нәресте кеудесінде қасірет болып қатып
қалған. Сол шеменді жібіткісі де келді. Сөйткен сәби құрсағында
қыбырлап, әне-міне дегенше дүниеге ұмтылғандай.
Тиіп қашып, анда бір, мұнда бір жұмыс істеп, Қайрош та тиын-
тебенін алып келеді. «Тұрақты жұмыс табылмай тұр», – дейді. «Ол
неге
табылмайды, тұрақты неге орналаспайсың?», – деп бұл да
сұрамайды. Өзінің азын-аулақ ақысы бар, ілдалдалап күн көріп жа-
тыр. Сырт көркі сұлу Қайрошқа әйелдердің көзі бірден түсетін. Өзінің
осы бір ерекшелігін ол да жиі пайдаланатын. Көбінесе бір-екі қайтара
қызықтаған соң, жоламай кететін тәсілі дәл осы жолы қармақталды.
Кімге айтар оны...
Қармақты Жанат есімді келіншек салды, мықтап қатырды. Оны
өзі сезбей де қалды.Жанат осы үлкен қалаға жақын жердегі ауылдың
қызы.
Жастай жетіліп, жігіттермен ерте араласып жүріп, он жетісінде
жүкті болып, тапқан қызы бар. Одан бергі 13-14 жыл уақытта қолына
жөндеп еркек ілінбей жүргенде Қайрош кезікті. Көрші атаның баласы-
мен дос жігіт сол ауылға жиі баратын. «Қадалған жерінен қан алатын»
бойжеткен қолынан келген әрекетін жасап жүріп, өзінің әрсіздігіне
қарамастан сымбатты сылқымды өзіне қаратып алды. Көптен ер
құшағын көрмеген келіншек өнерін, білгенін бар жағынан көрсетіп
жүріп Қайрош та алыстай алмады. Бірер
жылдай салған қармағын
тереңдете түскен келіншек өзінің көңілдестен гөрі салмақтырақ тірлік
сүргісі келетінін жайлап ескертіп, жігітті құшағына үйретіп алған
еді. Сонымен сәрсенбінің сәтінде жүкті екенін мәлім етті. Басы әңкі-
тәңкі болған Қайроштың «Егер тастап кетсең, сотқа берем» деген
Жанаттың жетегінен шыға алмай жүргеніне де бірталай уақыт болған.
Бала махаббаты болған, әне-міне деп күні
жетіп отырған Айтолқынды
да тастап кете алмай сарсаңнан шаршап жүргенінде қызды бол-
ды. Нәрестесіне қуанғаннан Айтолқынның көзіне жас келіп, ендігі
өміріндегі бар қуанышы осы болар деген ойларға да кетті. Өйткені,
әлденеге алаңдаулы болған Қайроштың мінезі кейінгі кездері ұнамай
жүрген. Алайда, «жүкті әйелдің бір аяғы көрде, бір аяғы жерде»