Сәлима. Мен оны саған бұрын да айта алмағанмын. Қазір де айта алмаймын.
Сәлім. Бұрын мен қазір тең бе? Бұрын үдеп тұратын едік, қазір жүдеп тұратын болдық. Беттің қытығы азайып, көңілдің ынтығы кеміген. Көн тері, сүйреткіміз бәріне көнген. Енді жараланар жүрек жоқ, жалыны сөнген. Білейін, айтшы, не болды өзі сонда?