Солтай (таңданып). Оны қайдан білдіңіз, аға?
Сауытбек. Ақбөпе сөз ұғарлық адамды біледі.
Солтай. Аға, Ақбөпе: «Солтай, сенің даусың менікінен айнымайды. Мына әнді Сауытқа айтып бер»,-деп бір ән айтты. Сізге сәлемі – сол.
Сауытбек (дүр сілкініп). Бірден солай демейсің бе, Солтай-ау?! Ұмытып қалған жоқсың ба? Айт, тездетіп айт.
Солтай. Қалай ұмытайын, аға, ондай ән өмірі ұмытылмайды.
Сауытбек. Міне, жігіт!
Солтай. Аға, әннің соңғы ауызын ғана айтайын, содан бәрін ұғасыз.
Сауытбек. Айт.
Солтай (жөткірініп алып). Көп қарадым Сауытбек келеді-деп,
Төрт күн жаттым ауырып, көремін деп.
Қорлықпенен өлтірер барғаннан соң,
Айтып еді: «Жазаңды беремін»,-деп.
Болмады, Сауыт, хабарың,
Арманда кетіп барамын.
Уәдеңде тұрмастан,
Тістеулі кетті бармағым.
Сауытбек (ауыр күрсініп). Мені өлтіріп, өзі өлуге кетіпті-ау, айналайын Ақбөпем! Солтайжан мен – тірі өлікпін. Сүйгенімді тамағына Тантай тажал тақаған ажалдан арашалап ала алмаған соң өлік емей, кіммін мен?!
Солтай (екі көзі боталап тұрып қалып). Аға, ең болмаса, бір көріп қалыңыз Ақбөпені. Ана талдың көлеңкесінде Бүркітбайдың бәйге торысы тұр ерттеулі. Соған мініңіз де қуыңыз Ақбөпенің көшін.
Сауытбек. Солтай, сен – ақылды баласың. Мен кеттім, сен Бүркітбайға айт, атының бір терін қисын маған.
