Зәуре. Мама, сол да бола ма екен?
Тәттігүл. Болады. Осы қала толған жақсы жігіт. Соның біреуі бұйырғаны ма бізге? Әлде өтімің жоқ болғаны ма?Маған тартсаң, жігіттің төресіне тиесің әлі-ақ. Мен осы әкеңді бір көргеннен-ақ қағып түскенмін.
Зәуре. Жарайсың, мама! Папама қосылғаныңыз қандай жақсы болған. Әйтпесе...
Тәттігүл (ашуланып). Әйтпесе... Айт арғы жағын.
Зәуре. Әйтпесе мен дүниеге келмейтін екенмін.
Тәттігүл. Қара мен шындап тұрсам, бұл қылжақтайды ғой! Көрсетейін мен шешесімен қалжыңдасқанды!
Оспан кіреді. Жұмыстан келген беті.
Тәттігүл. Оспан, бол ойбай, кел бері!
Оспан. Не болып қалды сонша?
Тәттігүл. Жау шапты! Қызың тексіз біреуге тиетін болыпты.
Оспан. Тексізің не? Соғыс біткелі қай заман. Олжабайлар мен Олжабектердің өзі әке болып кеткелі қашан.
Тәттігүл. Ол немені тексіз дегенім, белгісіз адамның баласы дегенім емес пе? Сөйтсем, қай-қайдағыны айтқаның! Құдайым-ау, енді не дедім бұларға?
