Оспан. Қалайша?
Тәттігүл. Солайша. Жақсы әйел жаман еркекті таққа, жаман әйел жақсы еркекті тасқа отырғызады.
Оспан. Иә, оның рас.
Зәуре. Біздің мамамыз – философ.
Тәттігүл. Менің тілімді алсаңдар, қор болмайсыңдар. Қызым, менің айтқаным болады дедім бе, болады. Өлем-тірілем, болдырамын. Әлім жездем мен Балқия тәтеме жақсы келін керек, ол – сен. Әкеңді сүйреп жүрген сол жездем, ол – бізге әркез керек адам.
Зәуре. Жоқ, мама. Болды, мен айтарымды айттым.
Оспан. Сенің жездең – болмашысын пұлдайтын күмпілдек, үрген қарын... Сен сонысына сеніп жүр екенсің ғой. Жо-о-оқ...
Достарыңызбен бөлісу: |
