Мұсатай. Ассалаумағалейкум, ақсақал.
Шаншар атай. Уағалейкумассалам. Мұсатаймысың? (Екеуі қол алысады). Иә, қайдан?
Мұсатай. Колхозгершілік те баяғы. Жай жүрген майдалап. Өзіңіз ше?
Шаншар атай. Бұл қай сөзің, батыр? Колхозгершілігің не, майдалағаның не? Түсінбедік қой бірін де.
Мұсатай (орынсыз ыржақтап күліп). Әй, жарықтық-ай. Түсінбейтін не бар? Колхоздың бір шетінде жұмыс қызып жатса, екінші шетінде жүрмейтін бе еді ел деген өз бетімен... Жүрміз біз де сөйтіп...
Шаншар атай. Біргедір емеспісің сен?
Мұсатай. Бригадирмін.
Шаншар атай. Біргәдір деген өйтіп ауа жайылғанды жөнге салмай ма екен? Сөйтіп, өзі де жұмыстың қайнаған ортасында жүрмей ме қайта? Майдалаған деген не пәле, тағы?! Майдалаған адам – тайғанаған адам.
Мұсатай (кергіп). Колхоздың жұмысы бір жаққа қашар деп пе едіңіз, сонша? Жұрт істейді өзі еңбеккүн керек болса. Басында біз қылқылдап тұрсақ, бір-ақ күнде біте қалар деп пе едіңіз? Қайда, біз өле-өлгенше бітпейді колхоз жұмысы.
Шаншар атай (ашуланып). Бұл қай айтқаның, жолың болғыр? Сені біз соңынан ел ерткен азамат деп жүрсек, осындай кертартпа ма едің? Қап...
Мұсатай (алғашқы екпінінен айырылып, жалтарып). Оу-оу, ақсақал. О, не дегеніңіз? Жүрміз ғой осы колхоз жұмысы деп ес біліп, етек жапқалы жанымызда жалау қылып. Қиналған соң жай бір айтылған сөзге бола, бастырмалатқаныңыз сонша?!
Шаншар атай. Енді қалай деп едің? Ел аузына қарап отырған азамат дейді сендерді. Сендер сөзді ардың-күрдің етіп емес, іс жайына қандым, білдім деп айтуларың керек.
Мұсатай. Қойдық, қойдық, ал. Бұл үлкендерге титтей бір әзілдейін десең де пәлеге қаласың.
Шаншар атай. «Әзілің жарасса – атаңмен ойна», – деген. Әзілің болса – жақсы, тек, тауаның болып жүрмесін тағы.
Мұсатай. Әзіл дедік қой енді, әзіл. Ал, өзіңіз, не, балалардың шекесінің сазайын беріп жатырсыз ба?
Шаншар атай. Дұрыс айтасың. Менің шертпегім бір күн үзілсе, шекелері тусырап қалады ғой бұл шіркіндердің. Оқтын-оқтын май шекеден ептеп тырсылдатып-тырсылдатып қойғанның еш артықтығы жоқ бұларға.
Мұсатай. Бәсе деген. Әбден дұрыс. Тырсылдақтан да сөз бе, тарсылдату керек. Өстіп орындықта тізіліп отырып алып сізге шекесін тосқаннан басқа не бітірмек бұлар енді ала жазға? Әрі кетсе, бір мезгіл судың басына барып жатар. Басқа не келедібұлардың қолынан.
Шаншар атай. Тайдың мінгені білінбес, баланың істегені білінбес. Сендер осыны білмейсіңдер. Әйтпесе, жаз бойы, колхоздың жарты шаруасын бітірер еді осы балалар!
Мұсатай. Солай деңіз. Жөн екен. (Балаларға). Әй, шертпекбайлар, Иман қарт ауырып қалыпты. Қане, соның орнына қайсың біраз күн су таси тұрасыңдар. Күніне бір мезгіл шөпшілерге су жеткізіп беріп тұрсаңдар болғаны. Қайсың барсаң да, еңбек күнді аямай жазамын. Қарық боласыңдар.
Шаншар атай. (Мұсатайға). Е-е, мұның енді дұрыс. Сөйт, сөйтіңдер... (Балаларға). Айтыңдаршы, қане, қайсың барасың су тасуға? Ал, мына Бекеңді өзім енді бірер күннен кейін қауынға алып кетемін. Бұл менімен бірге қауынға қарауыл болады. Қалай, барасың ба, Бекен?