Жамал. Әкем-ау, мыны кісі қайтеді?
Рауза. Қызық! Өзінің өсекшілігін бізге таңғаны несі?
Ұлтуған.(сәл ойланып қалады). Екеуің менің не айтқалы тұрғанымды біліп қойдыңдар-ау деймін осы?
Жамал. Жоқ, білгеніміз жоқ.
Рауза. Қайдан білеміз?
Ұлтуған. Білесіңдер. Айтпайсыңдар. Зымиянсыңдар. Білетіндеріңнің өзін менің аузымнан естігенге үйренгенсіңдер. Ал айтайын онда: біздің әкім басқа жаққа ауысатын болыпты.
Жамал. Қойшы құрысын!
Рауза. Рас па?
Жамал (Раузаға). Мұндайды елден бұрын еститін сен неғып білмей қалдың? (Ұлтуғанға). Сіздің балаңыз бәрін біледі. Сапар - керемет жақсы жігіт. Ақкөңіл, аузын ашса, көмекейі көренеді. Біреуге дөңқабақ танытқанын көрген емеспін.
Рауза. Ия, кейбіреулер құсап тымырайып жүрмейді, қабағы ашық. Ойына келгенін ірікпей айтады.
Ұлтуған. Не, ол сонда сендермен әңгімелесіп, сырын айтып жүр ме?
Жамал. Жоқ-а!
