Фатима. Араққа қалай салынған сонда?
Сәлима (ойланып қалып барып). Ащы да болса айтайын. Қайрат екеуміздің түбімізге жеткен – менің жеңілтек жүрісім. Мен бастықтың көңілін аулап жынданғанымда, Қайратым өшін бөтелке түбіндегі арақтан алыпты ғой.
Фатима. Сіз кінәлі емессіз, өзі үйір болған ғой араққа. Мен білемін, небір алқаштың баласы аузына арақ алмайды.
Сәлима. «Жаманнан жақсы туады, адам айтса нанғысыз, жақсыдан жаман туады, бір аяқ асқа алғысыз» – деген осы онда. Дегенмен, Фатима қарағым, мен бір адасқан әйелмін. Бай, бала керек екенін ойламай, желіктім, шен қудым. Сен де сөйтіп жүрмегін дегенім ғой – жаңағым.
Достарыңызбен бөлісу: |
