Сәлима. Ешкім ренжіткен жоқ. Жәй, бір нәрсе ойлап кеткенім.
Фатима. Ол қандай ой, айтыңыз, бірге ойласайық.
Сәлима. Кәрінің асқақ ойы – жасқа жасық. Қайтесің, білмей-ақ қой. (Әңгіме ауанын басқа жаққа бұрып). Фатима, неге ерте келдің жұмыстан?
Фатима(күліп). Сағатқа қараңыз. Жеті болып қалды.
Сәлима(қосыла күліп). Ә, солай екен ғой. Алжиын деген шығармын мен, тегі.
Фатима. Қайда, сіз әлі жап-жассыз, айттырса да болады.
Сәлима. Айттыруын айттырар-ау, бірақ мен сендерді тастап, қайда бармақпын?
Фатима. Ешқайда? Мен сізді туған анамнан артық көремін.
Сәлима. Қайдан? Туған ана, туған бала! Жөні бөлек қой олардың!
Фатима. Білемін. Сіз маған шешемдейсіз.
Сәлима. Фатима, жүзіңде бір өзгеріс бар, жай ма?
Фатима. Мені облыстық әкімшіліктің аппаратына жұмысқа шақырып жатыр.
Сәлима(селк етіп). Қой!
Фатима. Рас.
