Тиістілік сезімі. Бейресми ұйымға кірудің алғашқы және ең басты себебі тиістілік сезіміндегі қажеттіліктерді қанағаттандыру болып саналады. Бұл қажеттіліктер –ең бір күшті, “жалынды” қажеттіліктер болып табылады. Жұмыс процесіне әлеуметтік ұласуды орнатып және оны қолдап отыру мүмкіндегенің болмау, адамдардың өз еңбегіне қанағаттанбау сезімін туғызады. Топқа тиісті болу және оны қолдау мүмкіндегі қызметкердің қанағаттану деңгейімен өте тығыз байланысты екенін зерттеулер тәжірибелерінен көруге болады.
Топ мүшелері осындай дәрежеге жеткен кезде, өздерін сол ұйыммен теңестіру мүмкіндігіне ие болады. бұл кезде, барлық жағдайлар арасында тек қана көрсетілу дәрежелерінде айырмашылық болады. жапондықтарда бұл дәреже көрсеткіші өте жоғары, біз оны олардың іс-әрекеттері мен тәртіптерінен көруімізге болады. оларда алдыңғы шепте ұйымға деген тиістілік сезімі тұрады, содан кейін барып өзінің жеке тұлға хиның қажеттеліктерін қамтамасыз етеді. Мұндай тиістілік сезімі бейресми ұйымдарға а тән.
Өзара көмек. Көп жағдайларда адамдар өздерінің серіктестерінің көмегіне сүйенуіне тура келеді. Мұндай көмек көрсету екі жаққада бірдей тиімді. Бұл жағдайларда көмек көрсетуші абырой мен өзін-өзі сыйлау құрметіне, ал көмек көрсетілген адам іс-әрекеттер жасауға қажетті нұсқаулар алады.
Өзара қорғау. Адамдар күштің бірлікте екенін білген. Олардың әртүрлі топтарға кірудің маңызды себебі ретінде әлі күнге дейін қорғау қажеттілігін қарастырады. Ұйым мүшелері бірін-бірі көрсетілген немесе келтірілетін зияндардан, қауіптерден қорғайды.