| Әдеби KZ
Толысып тұр екен ғой оң мен солым,
Онда мен бар да екенмін, бай да екенмін.
Бір мұңсыз өте жақсы жайда екенмін.
Белге соққан жыландай енді болдым,
Біле алмай сол жалғыздың қайда екенін.
Жанымның жарық, таңы атып тұрған,
Егінім, жаңа дәнін татып тұрған.
Аузым аққа тигенде алып қойып,
Қабағым сол емес пе қатып тұрған.
Не керек, үңірейіп қала берді.
Орныңнан айналайын жатып тұрған.
Алды-артында қарайған қалмап еді.
Жаныма сол жерің ғой батып тұрған.
Көзіме тереземен шам да күңгірт,
Олар күңгірт емес қой, мен ғой ымырт.
Төр үйдің төрін қанаты құлазып тұр,
Кеткендігін білдіріп иесі сырт.
Өзің аман келген соң орнамаса,
Базар тарқап кеткендей болдым жым-жырт.
Ағаруға айналды сақал мен мұрт.
172
Достарыңызбен бөлісу: | 
