8. Білімдік айтыс
Ғылым мен Надандық
Ғылым:
Әй, малғұн, мен келгенде көтер басты,
Болдың ғой түпке жетіп сен албасты.
Қалғыздың кейбіреудің құр сүлдесін,
Тынышына қоймаймысың қалған жасты.
Надандық:
Шайқама тәтті ұйқымды тентіреген,
«Келсін» деп сені мұнда кім тілеген?
Күшпенен кімді жеңіп алғандайсың,
Нәп-нәзік түрің мынау үлбіреген.
Ғылым:
Көгілдір ғой, сенің мені қомсынғаның,
Көріп пе ең құтылғанын құл сұнғаным.
Қиылып бір нқысам қалатұғын,
Желкең бе, күжірейген молсынғаның?!
Надандық:
Сен кімсің, түрің нашар, сөзің жуан,
Бар еді күш берерлік қанша дуаң?
Қолыңнан келмейтұғын жұмыс жоқтай,
Жыландай жылмаңдайсың сумаң-сумаң.
Ғылым:
Танырсың асықпай тұр, жуан мойным,
Қар менен мұзға толар жылы қойның.
Жоқ қылмақ сендейлерді бұл жаһаннан,
Бұл күнде істеп тұрған менің ойым.
Надандық:
Мен сенің шошымаймын пошымыңнан,
Достасып сеніменен қосыла алман.
Қақпамды ашып қойып сендейлерге,
Батыр-ай, кел ғой деп ұсына алман.
Ғылым:
Қызғаншақ сорлы екенсің, ішің тар-ақ,
Сөз айтсам тыржиясың әрман қарап.
Жіңішкелеп қазағың да сөз салып тұр,
Шаруаға жайлы екен деп біздің тарап.
Надандық:
Ол жұртым, ақылы кем, азған еді,
Тілге ерме дәйегі жоқ жазған еді.
Саны да көп болғанда қырық миллион,
Есептеусіз шетте жатқан аз ғана еді.
Ғылым:
Бұл күнде қытайың да сөз салып тұр,
Қызығып біздің түрге көз салып тұр.
Азырақ арасынан жанжал шығып,
Ол сауал кемді күнге тоқталып тұр.
Надандық:
Қой, жаным, алаң болма, қазағыма,
Ол сенің ереді деп мазағыңа.
Жұмысың тұрғанымен шимай-сызбай,
Көндігер олар неғып азабыңа.
Ғылым:
Түрің жоқ, әптің мынау15 ақыл шығар,
Мен білсем, өлімің де жақын шығар?!
Арада соғыс шықса, қан төгілер,
Бергенің татулықпен мақұл шығар.
* * *
Надандық қысылғаннан кетті терлеп,
Не шара күшті тұрса, нәубет бер деп.
Бар еді қазақтарда көп аласым,
Алғанша жалыпты мәулет бер деп.
Достарыңызбен бөлісу: |