Бәйшешектің ғұмырындай тағдыр кешкен мәрт батыр
Өлеңіңді ешбір ғасыр өшіре алмас өрт батыр,
Намысыңды дәуірінде еткізбеген қақпақыл
Міне содан, ұлтымызды рухсыздан күзетіп,
Сенің жырың шекарада әлі кұнге сапта тұр.
Пайымдаймын, мойындаймын, сен данасың, мебала,
Ұлтына кім жақын, алыс, айқындайтын ел ғана.
Он том өлең жазғандарды кетті ұмытып кең дала.
Бірақ шағын он өлеңмен он миллион қазақты
Толғандырған, таң қалдырған
Махамбет пен Сен ғана.
Адамдықсыз ақындықжоқ, тырмыссаң да жан сала,
Жомарттықсыз тағы алысқа шабамындеп шаршама,
Батырлығың қанша болса ақындығың соншама.
Тіпті өзінді сидырмаған даңқтың тар төріне
Мені бірге ап шыққың кеп арпалыстың қаншама.
Заманының ыңғайына жүрмей кеткен, іңкәрім,
Саһ өнерде қызғанышты білмей өткен, іңкәрім,
Иығына бүтін бешпет ілмей кеткен, іңкәрім
Жер астынан сәлем жолдап жатырсың
сен күн сайын,
Қазағымның мандайына симай кеткен, сұңқарым.
Не жақсылық болса алдымен елге болсын дегенсің,
Сондықтан да сенің даңқың, сенің салтың көгерсін.
Сайын далаң жырыңды еске ап
күлкісін сәл шегерсін.
Әр жүректе бұлтқа оранған қасиетті бір шың бар
Ол - ақындық мәрттік шыңы,
Айбергенов деген шың... *
Ұлт рухы қай кезде де қанаттыға астана,
Айбергенов шыңын көрсең атыңнан түс, жас бала!
К. Ахметова Бақ құсы
http://www.adebiet.kz/index.php?option=com_content&task=view&id=4326&Itemid=23
Киелі құстың мекені тауда, зеңгірде,
Тілегі құстың қасиетті де, мөлдір де.
Көңіліне жаққан біреудің барып басына,
Көрінбей ғана қонады дейді ол бірде.
Жақсылықтан да келетін бір мін тапқысы,
Шынымды айтсам, шіреншектердің батты ісі
Самолеттей ғой аэропортына жетпеген,
Адамын таппай, адасып қонған бақ құсы.
Бақ құсы қонса, құяды-ай сонда сый-нөсер,
Өзі де сезбей, сол адам сұлу күй кешер.
Адамын тауып, адаспай қонған бақ құсы
Талантты ақынның өлеңдеріндей үйлесер.
Бақ құсы қонбай, пендеге дәулет құралмас,
Құралған болса, қия алмас оны бір алмас.
Ардақтай алған жан бірақ нардай көтерер,
Бармақтай бақты кейбіреу ұстап тұра алмас.
Ақылың болса, тілектес әрбір ісіңе ел,
Орынсыз болса, тілегіңді кім түсінер?
Ұшырып алмай, аялап ұстай білсе екен,
Басына бірде бақ құсы қонған кісілер!
Бірге туған үш бала
Құсқа қара топтана ұшқан ана,
Ұша алмаған ақында күш бола ма?
Терезеден қараймын ойға батып,
Ойнап жүрген бір туған үш балаға.
Қандай жақсы адамның бала шағы,
Сезімдері тап-таза тамаша әлі.
Анасы бір, тілі бір үшеуінің,
Қандай болар, кім білсін, бодашағы?!
Кетер болса, жолдарда жиі шалғай,
Жүрер ме екен бір-бірін қиыса алмай.
Қиыса алмай жүргенге не жетеді,
Кең далаға кетпесе сыйыса алмай...
Шіркін, бұлар өскен соң қатты ойланса,
Алыс кетпес, қазыққа ат байланса.
Алтын бесік толады-ау бөтен күйге,
Әлдеқалай үш бауыр жатқа айналса.
Үш жүрекке жұлдыздан құлап таза ән
Тұрар.
Үшке бөлінбес бірақ та заң!
Асылатын ежелден ас салынып,
Үш аяқты ошаққа бір-ақ қазан.
Өмір түрлі жүктерін артты маған,
Балаларға бұл ойын қатты ұнаған.
Уайыммен қарадым үш балаға,
Бір шананы үш жаққа тартқылаған...
Нысап
http://www.adebiet.kz/index.php?option=com_content&task=view&id=4394&Itemid=23
Минут сайын сеземін бақыт дәмін,
Қуанышқа толады уақыттарым.
Айналамның бәрінен бақыт көрем
Арайланып тұрғанда атып таңым.
Күні-түні шүкір деп шаттанамын.
Сәбидеймін, көңілім аппақ әлі!
Көзім - шырақ, санам - сау, ғалам - ғажап,
Бұдан артық бола ма бақ бағалы?
Елім - азат, мен - азат, ұлым - азат,
Азаттықтың жетпейді құнына зат.
Қанағатта ғаламат қуаныш бар,
Нысапсыздық Алланың құлына - жат! (adebiet kz)
Достарыңызбен бөлісу: |