Қараөлең а ра өле – қа зақ тың ежел гі өлең түр ле рі нің бі рі. Түр кітіл дес қыр ғыз,
өз бек, та тар, қа ра қал пақ, башқұрт, тү рікмен поэ зия ла рын да да кез де се ді. Қа ра
өлең 11 бу ын, 4 тар мақ, а-а-б-а тү рін де ке ле ді. Мә се лен,
Шоқ пар дай ке кі лі бар, қа мыс құ лақ, (а)
Қой мой ын ды, қо ян жақ, бө кен қа бақ. (а)
Ау ыз омырт қа шы ғың қы, май да жал ды, (б)
Ой жел ке, үңі рей ген бол са са ғақ. (а)
Қа ра өлең ән ге са лып ай ту ға ың ғай лы. Әннің ыр ғақ ерек ше лік те рі не қа рай
өлең жол да рын да ғы бунақ тар ор нын ауыс ты рып оты ра ды. Әр шумақ та же ке
ой жа та ды. Мұн дай ой жеңіл әзіл-сықақ тан бас тап, өмір дің мә ні мен сә нін,
ел қа мы мен ха лық тағ ды рын қамтиды. Өлең нің ал ғаш қы екі жо лын да ғы
ой соң ғы жол дар да ғы не гіз гі ой ға қыз мет ете ді.
Қарасөз «а ра сөз» де ген атау өлең сөз ден бө лек шы ғар ма ма ғы на сын біл ді ре ді.
Өлең өне рін қа зақ қа ра сөз де мей ді. Қа ра сөз «про за» де ген ма ғы на да ай тыл ған.
