алтын дәуiрiнде өмiр сүредi. Олар еңбек пен азаптың не екендiгiн
бiлмейдi, күнi-түнi ойын-сауықта, шаттықта жасайды. Бұл бақытты
адамдарға өмiр сүруге қажет нәрселердiң барлығын табиғат өзi
жеткiзiп бередi. Олар бiр-бiрiне жамандық қылмайды; татулық,
бiрлiк бәрiне де тән қасиет едi. Өлгендерiнде де ешқандай
қиындықсыз, ұйқыға кеткендей халде болатын. Бiрақ алтын
дәуiр мәңгiлiк болған жоқ. Оның орнына
күмiс дәуiр келдi. Бұл
дәуiрде жасаған әулеттер алдыңғылар сияқты бақытты емес едi.
Олар бейбастақ болды, құдайларға ықылас қоймады. Сол себептi
Олимп әмiршiсi қаһарланып, оларды жер астына кiргiзiп жiбередi.
Күмiс дәуiрден кейiн
мыс дәуiрi басталды. Бұл кезеңде өмiр
сүрген адамдар алдыңғы адамдарға мүлдем ұқсамады. Мейiрім-
шапағаттан мақұрым қалған олар шайқастан, қан төгуден басқа
нәрсенi бiлмедi. Бiрақ қанша жауыз, зұлым болғанымен, олар да
ажалдан қашып құтыла алмады. Төртiншi дәуiр -
