негіздеуде Аристотельдің философиясын пайдаланады. Адам - бұл жануарлар мен періштелердің арасындағы жан. Ол жан мен тэннің түтастығын білдіреді, бірак жан тэннің козғаушысы," жэне адамның мэнін аныктайды. Егер Августин үшін жан тэннен тәуелсіз жэне адаммен бірге болса, ал Фома Аквинский үшін адам екеуінің де тұлғалык түтастыгы болып табылады. Жан - материалды емес субстанция, бірак өзінің толык көрінісін тек тэн аркылы ғана корсете алады. Жаңа заманның философиялык антропологиясы пайда болып келе жаткан капиталистік катынастардың, гуманизм деп аталатын жаңа мәдениет пен ғылыми білімнің ыкпалымен калыптасты. Егер ортағасырдың діни философиясы адам мәселесін мистикалык тұрғыда шешсе, ал Қайта өрлеу дэуірінің философиясы адамды жерге түсіріп, оның мэселесін осы түбірде шешуге тырысады. Адамның әуел бастағы күнаһарлығы туралы ілімге карсы, ол адамның кайырымдылыкка, 145
бакытка жэне үлесімділікке табиғи ұмтылысын бекітеді. Бұл философияға гуманизм және антропоцентризм тұтастай тэн. Бұл дэуірдің философиялык антропологиясында жеке мүдде үстемдігі мен туындап келе жатқан капиталистік коғамдык катынастармен байланысты жакындай бастаған индивидуализмнің, эгоизмнің жэне утилитаризмнің кадамдары байкалады. Жеке мүдде үстемдігінің адам туралы көзкарасқа эсері Т.Гоббстің концепциясынан білінеді. Аристотельге керісінше, ол адам табиғаты жағынан коғамдык жан емес деп есептейді. Керісінше, "адам - адамға каскыр", ал