М. Әуезов. Абай жолы роман-эпопеясы «Қайтқанда». Абай өзін
қоршаған дүниеге кіршіксіз сәби сезіммен, күнәсіз бала көзімен қарайды.
Семей қаласынан Шыңғыс баурайындағы аулына қайтып келе жатып, өзі туған
өлкені жан жүректен «жабыса, сағына сүйеді!». Бұл кең жазирада мейірбандық
пен туысқандықтан басқа, елдік пен ерліктен өзге оғаш мінез бар деп білмейді,
қанішер қаталдық, жауыз жендеттік болады деген ой үш ұйықтаса түсіне
кірмейді. «Есенбай жырасында ұры жатады» дегенге сенбейді де мән бермейді,
қайта қасындағы Байтас пен жорға Жұмабайды өзі «ұры» боп қорқытады. Жас
Абайдың туған дала туралы осынау уыз ұғымын сезіну.
(2
сағат)