ЖІГІТТЕР ӘДЕТТЕ БІРІН-БІРІ АЯМАЙДЫ.
“ КОСЯГЫҢДЫ”
бетіңе жақсылап тұрып айтып береді. Мысалы, тез сөйле-
ген соң алаяқ сияқты көрінуім мүмкін. Көп адам сенбей-
ді екен. Осыны есту мен үшін қолайсыз шындык болды.
“Қасқырдың аузы жесе де қан, жемесе де қан” деген сол
болар, сірә. Мен мектепте де, колледжде де мұғалімдермен
жақсы араластым. Балалардың арасындағы эңгімелер олар-
дың қүлағына жетсе, автоматты түрде бәрі менен көретін.
Қатысым жоқ болса да, бәрін жеткізетін жеңіл ауыз мен си-
яқты қабылдайды екен. Соның бәрімен күрестім. Жеңдім.
Өзімді, ойымды, ниетімді қай ортада да сауатты түрде жет-
кізуге дағдыландым.
Достарыңызбен бөлісу: |
