80
соны, тіпті окказионалды қолданыс тудыруы да мҥмкін. Шығарманы оқып
отырғанда мҧндай метафоралар орынсыз кӛрініп, тҥсініксіз болып қалады,
яғни олардың уәжділігі жетіспей, кҥмән тудырып жатады. Тек тереңірек
ойланып, басқа мәтіндермен байланысын тапқанда ғана, ондай
қолданыстардың қаламгердің еркінен тыс, тілдік қҧзіреті шегінде дербес
пайда болғаны байқалады.
Ғ. Жайлыбайдың Абайға және М. Әуезовке арналған ӛлеңдерінің
вербалды қабатында роман-эпопеяны еске тҥсіретін лексикалық маркерлер
бар:
Алмайды жырдың жүлдесін ақын,
Сүлдесі солғын ғасырда.
Достарыңызбен бөлісу: