180
«сөз қалай естілсе, солай жазылады» деген қағидаға сүйенсек,
түн
деген
сөзді (
түн
),
тын
деген сөзді (
тын
) түрінде жазып,
н
дыбысының жуан-
жіңішкелік қасиетін жеке таңбалар едік. Немесе
сауда
сөзі (сауда), ал
саудагер
сөзі (
сәудегер
) түрінде жазылар еді. Бірақ бұлай жазу –
фонетикалық принциптің емес, фонетикалық транскрипцияның міндеті.
Әрине жазу мен транскрипция – әуелден екеуі екі басқа нәрсе. Дыбыс
жазуы дыбысталған сөздің айна-қатесіз көшірмесі емес. Сондықтан дыбыс
жазуында фонологиялық жүктемесі жоқ, фонетикалық қоршауға тәуелді
небір дыбыс құбылыстары ескерілмейді.
Жазу теориясына қатысты бұл мәселеге Қ.Жұбанов дер кезінде назар
аударған болатын. Дыбыстық қоршауға тәуелді кезкелген дыбыстық
құбылысты жазуда таңбалай беру, Қ.Жұбанов айтқандай,
ультрафонетик
бағытқа бой ұру болар еді.
Бірақ мәселенің қиындығы мынада: фонологиялық жүктемесі жоқ
немесе
ультра-фонетик
(Қ.Жұбановтың
термині)
құбылыстарын
фонологиялық мәні бар дыбыс құбылыстарынан қалай ажыратамыз? Фонема
теориясы бойынша бір фонеманың бірнеше реңкі болуы ықтимал, яғни
фонетикалық қоршау қанша болса, фонеманың реңкі де сонша болады. Бірақ
солардың ішінде фонетикалық қоршауға неғұрлым тәуелсізі – негізгі реңк, ал
фонетикалық ортаға барынша тәуелділері – қосымша реңк. Фонологиялық
жазудың ерекшелігі бойынша, фонемалардың негізгі реңкі таңбаланады да,
фонетикалық ортаға барынша тәуелді реңктері ескерілмейді. Мысалы,
жұмұсшұ
деп жазбай,
жұмысшы
деп жазу себебімізді осы тұрғыдан
түсіндіруге болады.
Достарыңызбен бөлісу: