1
В. Г. Б е л и н с
к и й. Полн. собр. соч. т. XII. М., 1956.
2
Өзінің туған ағасы Михаил Михайлович Достоевскийге арнап 1845 жылы, 16
ноябрь күні жазған хатында.
бүгін келіңізші. Осы хатты тапсырушы адамның өзі алып келеді. Біздің
үйді сіз түгел көресіз, үй иесін де жатырқамаңыз, сізді көруге оның өзі
де ынтық»
1
–
деп қол қойыпты В. Белинский.
Енді И. С. Тургенев пен Достоевскийдің кездескенін де айта кетелік:
«Жақын арада ақын Тургенев Парижден қайта оралды... Бір көргеннен
-
ақ маған жақындығын білдіріп, достаса бастады, осы қылығын маған
Белинский түсіндірді: «Ол саған
мүлде ғашық»,
–
дегенді айтты.
«Шырағым
-
ау, Тургенев қандай адам десеңші!? Мен де оған ғашық
болуға аз
-
ақ қалдым. Өзі ақын, өзі дарын, ақ сүйек аристократ, өзі сұлу,
өзі бай, асқан ақылды әрі білімді, 25 жастағы жігіт екен, табиғаттың одан
нені аяп бермей қалғанын мен таба алмадым. Мінез
-
кұлқы мейлінше
дарқан, ойын бүкпей айтатын турашыл, асқан әдемі жігіт, бәрі де жақсы
мектепте жүріп қалыптасқандай.
«Отечественные записки» атты
журналда оның «Андрей Колосов» деген повесі жарияланды,
сен соны
оқып шық. «Андрей Колосов» –
оның дәл өзі, әйтсе де өзін дәріптеуді
ойламаған ол!»
2
–
дейді Ф. М. Достоевский.
«Өсер елдің баласы бірін
-
бірі батыр дейді...» деген
қазақ елінің
данышпан мақалын бұлжытпай орындаған осылар екен! Мініки, мені
ерте қызықтырған да бұл ұлы жандардың осындай кесек қылықтары еді.
Достоевскийді ақ патша өлім жазасына бұйырғанда, әлгі В. Г.
Белинскийдің
Гогольге жазған хатын жұрт алдында оқыдың деген айып
таққанды. Сол домалақ тұжырым бойынша, томаға
-
тұйық айдауға кете
барған ол.
Белинский тәрізді ұлы данышпанға
ұнаған Достоевскийге Тургеневтің
ғашық болуы да заңды, өйткені ол кездегі орыс халқының бетке ұстар
азаматтары Белинскийге мұқылас бағынғанды.
158
Достарыңызбен бөлісу: |