иммундық және иммундық емес болып ажыратылады. Кӛпшілік
жағдайларда ол иммундық емес, жалған аллергиялық, жолмен
дамиды.
Бҧл
кезде
аллергияның
бірінші
иммундық
серпілістер сатысы болмайды. Диатез дамытқан тҥрткінің
әсерінен лаброциттерден биологиялық белсенді заттар
(гистамин т.б.) босап шығып, ағзалар мен тіндердің қан
тамырлары қабырғаларының ӛткізгіштігін кӛтеріп, қабыну
дамытады. Лаброциттерден гистаминнің босап шығуы оның
артық ӛндірілуінен немесе жеткіліксіз әсерсізденуінен
болуы мҥмкін. Гистаминнің артық ӛндірілуін туындататын
заттарды
гистаминнің либераторлары дейді.
Оларға:
антиген-антидене
кешендері,
пептидтер,
протеазалар,
уыттар мен улар, моноаминдер, кейбір тағамдық заттар
(мәселен, сиыр сҥті, жҧмыртқа, қҧлпынай, шоколад, лимон,
апельсин, банан т.б.) жатады.
Емшектегі
балалардың
қанында
протеолиздік
ферменттердің, соның ішінде гистаминазаның, мӛлшері аз
және белсенділігі тӛмен болудан артық гистамин дер
кезінде ыдыратылып әсерсізденбейді. Сонымен бірге жас
балалардың тіндерінің гистаминге сезімталдығы жоғары
болады. Осыдан гистаминнің әсерінен тері мен шырышты
қабықтардың талаурап қабынуы дамиды. Бҧл келтірілген
жағдайларда
жалқықты-шырышты
диатез
иммундық
емес
жолдармен дамиды.
Егер жалқықты-шырышты диатез аллергенді тым мардымсыз
аз мӛлшерде қабылдағаннан кейін дамыса, онда ол иммундық
жолмен дамығанын кӛрсетеді. Бҧл кезде баланың бҥкіл
денесіне тараған ауыр аллергиялық серпілістер байқалады.
120 Бҧл
диатездің
даму
жолдарына
қарай:
атопиялық, аутоаллергиялық