Антропоөзектік
(грекше - адам, латынша - орталық) - адам
феномеиін ғаламның басқа феномендеріне қарсы қоя отырып, адам-
ды ғаламның орталығы ретінде танытып, дүниедегі бүкіл болып
жаткан үдерістердің мақсагын адам факторымен байланыстыратын
багыт. Бүл бағыт бойынша адам әлемді өзін-озі тану, өзін сезіну
аркылы, өзінің теориялық жэне практикалық әрекеті, қимылы
аркылы тани алады. Көптеген тілдік бірліктер дүниені «адам при-
змасы» арқылы көрудің, танудың дәлелі бола алады.
Сонымен, анторпоөзектік парадигма бірінші орынға адамды
кояды. ал тіл адамның толык болмысын танытушы басты негіз
болып есептеледі. Адам интеллектісі адамның өзі секілді тілсіз
ешқандай да маңызды рөл атқара алмайды. Егер тіл ойлау үдерісін
жарықка шығарып, жаңа ментальдык кеңістікті жасауға мүмкіндік
туғызбаса, онда адам ең басты тұлға ретінде саналмайтын да еді.
Тілдің көмегі арқылы адам өз ойын сыртқа шығарады, қажетті
дүниесін жасауға мүмкіндік алады.
Ғылымда антропоөзектік парадигма негізінде өрбіген
салапардың қатары мынапар: этнолингвистика, элеуметтік тіл
білімі, психолингвистика, лингвомәдениеттаным, когнитивтік линг-
вистика, контрастивті лингвистика, паралингвистика, гендерлік
лингвистика, прагмалингвистика, қолданбалы тіл білімі.
Достарыңызбен бөлісу: