-мыш жұрнағымен берілуі жиірек ұшы-
расатын, осы дағды XX ғасырдың басында-ақ тежеліп, есім-
шенің қазақтық (қыпшақтық)
-ған жұрнағымен келуі норма
болды. Соңғы 30-40 жыл ішінде
-мыш көрсеткішін қайтадан
жандандыру әрекеті байқалды:
аталмыш оқиға, бірақ бұл тек
айтылмыш, аталмыш деген сөздермен ғана және ол есімше
тұлғаларының анықтауыштық қызметте келген сәтімен ғана
жұмсалып жүр.
Тұйық етістік -
у (бару, жүру, оқу) және
-мақ (бармақ, жүр- мек, оқымақ) жұрнақтарымен келетіні белгілі, бірақ бұл вари-
анттардың -
у тұлғалы сыңары – қазіргі кезеңдегі әдеби тіл
үшін жиі қолданылатын нейтралды варианты. Ал
-мақ вариан-
ты күні кешеге, тіпті Абай тілінің өзінде -
у вариантымен тепе-
тең қолданылған. Тұйық етістіктің
керек сөзімен тіркескен
тұлғасында да өзгеріс бар: бұрынырақ, XV-XVIII ғасырлардағы
ақын-жыраулар шығармаларында, XIX ғасырдың өн бойын-
дағы ауызша, жазбаша үлгілерде, Абайдың тілінде бұл тіркес
барыс септігімен келген:
баруға керек, бармаққа керек, тіпті
супиндік (мақсаттық) мәнде
-арға керек (барарға керек) тұл-
ғасымен де беріліп келген. Бұл күнде барлық стильге тән бо-
лып
-у керек (бару керек, келу керек) варианты норма болып
қалыптасты да, өлеңдерде, жалпы көркем әдебиетте -
мақ керек (бармақ керек, келмек керек) варианты да қолданылу құқығына
ие болып қалды, ал
-арға керек (барарға керек) жарыспасы
нормадан мүлде ығысып қалды.
Морфология саласындағы нормалану жайын сөз еткенде
кейбір жұрнақтардың активтеніп, енді бірқатарының сөз жа-
178
сау әлеуеті азайып бара жатқанын айтуға болады. Мысалы,
-шы/-ші жұрнағының шет тілдік түбірлерге жалғануы орын
алды:
футболшы, гипнозшы, комбайншы, колхозшы, дегенмен
адамның кәсібін, мамандығын, бір нәрсеге икемдігін, қабілетін
т.б. көрсететін
-