4. Мәшһүр Жүсіптің көріпкелдік қасиетінің құдіретіне өзінің ажалының жететін
күні туралы айтқан болжамы нақты дәлел болады. Әулие өзінің дүниеден өтетін
күнін бір жыл бұрын айтып, шариғат жолы бойынша барлық жоралғыны жасатқан.
Сонымен қатар, ол көзі тірісінде өзінің бейітіне мазар тұрғызған. Мәшһүрдің
жаназасына жиналған туған-туысқандары оның тірі екенін көріп, бұл әрекетіне
наразылық білдіргендерге: «Келер жылы осы уақытта сендердің не болып, қайда
қалатындарыңды ешкім білмейді» деп қана жауап берген. Шынымен де, әулие
дүниеден өтер кезде 1931 жылы қазақ даласында жұт болып, ашаршылық
күндерінің зауалынан бар туғандары елдің түкпір-түкпіріне босып кетіп, өзін
соңғы сапарға шығарып сала алмайтынын білген. Ол отызыншы жылдардағы
аштық пен репрессия туралы да анық айтып кеткен.
5. Мәшһүр өз бейітінің болашақ мазарын өзі сызып, жасатқан. Кіретін есігін
мұсылман шариғаты бойынша шығыс жақтан болса да, ол солтүстікке қаратқан.
Бұл оның өз өтініші болған соң оған ешкім қарсы шыға алмаған. Зират-үйін екі
бөлме етіп соқтырған. Бірінші бөлмеде өзінің аманаты бойынша Құран, өзінің
кітаптары, ер-тұрманы, ат әбзелдері, ақынның өзі қолданған жеке заттарын
қойғызып, келушілер үшін шағын үстел, ыдыс-аяқ, пеш жанында көмір, ағаш
қойғызған. Келесі бөлмеде адам басынан асатын тереңдіктегі 3x4 метр көлемінде
жертөле қаздырған. «Әрі-бері өткен жолаушылар келіп түнеп қалса, барлық
мүлкімді пайдалансын. Бірақ жуып-тазалап, қайыра орын-орындарына қойып
кететін болсын. Қорықпасын, мен көрден тұрып ешкімге да бас салмаймын», - деп
тапсырады. Бұл жерде Мәшһүрдің: «Мен өлгеннен кейін де қырық жылға дейін
денем бұзылмайды. Тірі адам көзі көреді, серт етемін. Тек жаздың ыстық айлары
ақыретімді айырбастап отырыңдар, қыс керегі жоқ. Сонда көздерің жететін
болады», - деп үлкен баласы Шарапиденге шырақшылықты өсиет етеді. Мәшһүр
өзі атап айтқандай 1931 жылы 27 қарашада дүниеден өтеді. Оның денесі 1952
жылғадейін бұзылмай жатқан.
Достарыңызбен бөлісу: