182
шығармашылықтарында айқын. Платон тек ой арқылы заттарды тану керек
деген; сезім-түйсіктер, яғни, адам өзінің көзі, құлағы, жалпы тəнінен алыстап,
болмыстың өзін, таза түрде түсінеді. Екіншілердің апологиясы - Аристотельдің
шығармаларында көрсетілген; ол білімнің тəжірибелік табиғатына назар
аударды; тəжірибесіз алынған, дерексіз, жалпылықты нақтылықсыз тану
түбінде қателікке əкеледі, себебі, тек нақтылыққа бет бұрады.
Архаика - рецептурлық-эмпириялық, утилитарлық-технологиялық білім,
индуктивтік генерализация мен қолданбалы əдеттер түрінде қызмет етеді. Бұл
танымдық формаларды ғылыми деп айтуға болмайды, себебі, жүйесіз,
теориялық-номологиялық болған емес. Ғылым фундаменталды жүйелік заңдық
дискурсымен өзі оңайланады. Ғылым - ол қарапайым түрінде идеалдандыру
кеңістігінде шығарылған
заң деп тұжырымдасақ, онда, архаикалық мəдениеттер
(Майя, Мысыр, Қытай, Үнді, Таяу Шығыс) ғылымды білмеген деуге болады.
Ежелгі əлемнің архаикалық білімі - ғылымның қарсаңы. Нағыз заңдарды
білдірмесе де ол ғылымның қалыптасуында маңызды каузалдық байланысты
шығаруға бағытталған. Индуктивтік генерализациялар, түбінде, заңдардан
алыстататын импликативтік қатынастарға əкеледі. Нормативтік-инструктивтік
мəртебеге ие болған техникалық қабілеттер (субъект пен объекттің қызметін
ұйымдастырады, осында ғылым-технологиясы білім-бейнелеуден ерекше)
нақтылықтың нағыз қатынастарына сүйенгенде тиімді болуы мүмкін. Жалпы
осы əлемнің заңдылық қасиеттерін жаңғыртуға бағытталған ғылыми
ұстанымның дамуына себепші болады. Тарихи уақытта осы гносеологиялық
процесс ежелгі шығыс мəдениетінің өркендеуімен сəйкес.
Достарыңызбен бөлісу: