513
жиілетеді, ал парасимпатикалық жүйке жүйесінің қозуы оны,
керісінше, сиретеді. Осыдан синусгық-жүрекшелік торапта
серпін пайда болуының жиілеуі мына жағдайларда байқалады:
● жүректе симпатикалық-адреналиндік әсерлердің артып
кетуінен; бұндай жағдай көңіл-күйдің қобалжуы, физикалық
күштену, гипертиреоз, феохромоцитома кездерінде болады;
●
парасимпатикалық
жүйкелердің
жүрекке
әсері
әлсіреуінен; бұндай жағдай орталық жүйке жүйесінің
бүліністерінде байқалады;
● синустық-жүрекшелік тораптың жасушаларына әртүрлі
физикалық, химиялық, биологиялық ықпалдардың тікелей
әсерлерінен
болады.
Мәселен,
ыстық
қанның
(қызба,
гипертермия), қышқыл өнімдердің (гипоксия, қантты диабет),
микробтардың және олардың уыттарының (жұқпалы аурулар),
дәрілердің (кофеин, адреналин т. б.) әсерлерінен синустық
тахикардия дамиды.
Қысқа мерзімде синустық тахикардия жалпы қанайналымға
теріс әсер етпейді. Ал, ұзаққа созылған жүректің тым жиі
соғуы (минөтіне 100 -140 реттен астам) оның қызметінің
бұзылыстарына әкеледі. Бұл кезде жүректің оттегіге
мұқтаждығы артады, жүрек қанға толмай аз қанмен жиырылады,
жүректе энергия түзілуі нашарлайды. Сондықтан жүректен
шығатын қанның соққылық көлемі азаяды. Ұзақ мерзім жиі
соғуынан жүректің зорығудан болатын жеткіліксіздігі дамуы
мүмкін.
Достарыңызбен бөлісу: