22. Сүтқоректілер ұйымының диагностикалық ерекшеліктері және олардың эволюциядағы мәні. Сүтқоректілердің шығу тегі. Сүтқоректілер(лат.Mammalia) – жануарлардыңхордалылартипіне жататын, құрылысы жоғары сатыдағы омыртқалы жануарлар класы. Сүтқоректілерге ұрпағын тірі туып, сүтімен асырайтын жылықанды жануарлар жатады. Қазіргі кезде сүтқоректілердің 5000-ға жуық түрлері жер шарының барлық аймақтарында кеңінен таралған. Олар түрлі табиғи орта жағдайларында (суда, аспанда ұшып жүріп, жер астында, құрлықта, ағаш басында) тіршілік етеді. Сүтқоректілерді зерттейтін зоологияғылымының саласын «маммалогия» (лат.«маммалис»- емшек+гр.«логос»- ғылым), кейде «териология» (грекше «терион» - аң, + «логос» - ғылым) деп те атайды. Алайда олар әр түрлі ортада – құрлықтаболсын, суда болсын, ауада болсын – кез келген жағдайда, кез келген климатта өмір сүруге бейім келеді. Олардың миы (дене мүшелерінің өзгелеріне қарғанда) басқа жануарлармен салыстырғанда үлкен болады. Сүтқоректілер қатарынан құрлық пен теңіздің ең үлкен жануарлары – мұхитта киттержәне құрлықта пілдерболып табылады.[1] Омыртқалылар эволюциясында Сүтқоректілердің
бас сүйегінің құрылысы жеңілдей түскен және ол ауыз омыртқамен берік жалғасқан;
тістері мен аяқтары жетіле түскен;
дене температурасы біркелкі тұрақты;
жүрегі 4 камералы;
қан қызыл түйіршіктерінің жетілгендері ядросыз;
есіту аппараты ішкі, ортаңғы, сыртқы құлақтан тұрады, көбінің құлақ қалқаншасы жақсы дамыған.
Күрек тіс, ит тіс, азу алды және азу тістері болады, азу тістерінен басқасы бір рет (кейде бірнеше рет) алмасады.