(ф о н е т и ка л ы қ с и м в о л и з м ,
дыбыс символикасы) — сөздің
фонемалары мен ном инация
(атау) негізіне алынатын дыбыс-
ты қ (акустикалық) емес дено-
таттың (себептің) белгісі ара-
сындағы, фонетикалық заңдар-
ға бағынатын байланыс. Д .с .-ге
жататын сөздер (идеофондар,
бейнелеуш і сөздер) әр түрлі
қимыл түрлерің, жары қ-сәуле
қүбылыстарын, форманы (пішін-
ді), көлемді, объектінің алыс-
жақындығын, адам мен жануар-
лардың ж үрісін, бет-қимылын
(мимикасын), ф изиологиялы қ
не эмоциялық жағдайды белгі-
лейді. Субъективті Д .с .-ге адам
п си хи ка сы н д а ғы д ы б ы с пен
м ағы наны ң б а й л а н ы сы н , ал
объективті Д .с.-ге — сөздердің
м а ғы н а сы
мен
д ы б ы с т ы ң
байланысын жатқызады. Д .с.-нің
ең маңызды бөліктері: си н е с
тезия мен кинемика. Синестезия
- қабылдау феномені, м ұн д а
сезім мүшелері арқылы алына-
■
ДЫБ-ЕВР тын әсерге қосымша тағы бір
сезімнің пайда болуын жатқыза-
ды. Кинем ика - се зім және
эмоцияға қоса булшық еттердің
өздігінен қозғалып қимылдауы.
Қ а з ір гі ке зд е Д .с . ф оносе
мантика ш еңберінде қарас-
тырылады.