Бұның басқа да нұсқалары болуы мүмкін «Менің он-
дай таныстарым жоқ», «Ол - байдың баласы», «Кішкен-
тайынан мектепте жақсы оқыған» жэне тағы сол сияқты.
Өзімізді барынша сол жеңіске
жеткен адамға ұқсатпауға
тырысамыз. Ұқсастық болып қалса қайталау керек қой.
Жасау керек болады. Ал тырысып жүре берген ыңғайлы,
жайлы.
Тереңдеу
ойланып қарасақ, көп жеңімпаздың кұпиясын
осы талантқа не дарынға ысырып тастайды екенбіз. Фэ-
лпстің тэуліктің жартысынан
көбін жаттығумен өткізетіні
орынсыз. Мэселе денесінің диспропорциясында. Расында
солай болса, талай денесі диспропорция адамдар жеңімпаз
болып кетпей ме? Бұндай мысалдарды
шексіз жалғастыра
беруге болады: Усэйн Болттың тізелері бірдей екен, Голов-
киннің жүрегі
асинхронды жұмыс істейді екен, Витастың
кеңірдегінде ақау бар екен ...
Ал «жасау» мен «тырысудың» аражігін ажырататын не?
Қандай қабілет не қасиетке ие болсақ қана біз «тырысу»
фазасынан «жасауға» ауыса аламыз?
Әбден бір сиқырды
«дэрі, бейне бір панация іздеп үйреніп қалдық қой. Ондай
абсолютті
бір зат жоқ, бірақ маңызы орасан бір құбылыс
бар. Ол - жауапкершілік.
Біріншіден, оның табиғатын то-
лык түсіну маңызды, кейін оны мойындау маңызды.
Достарыңызбен бөлісу: 
