лы, он ы ң негізгі көздері мен себегіші к у ә л ік тер і туралы ай ткан д а, ең
алды м ен он ы ң бастап қ ы к е зе ң ін е си п аттам а беру к е р ек . Е ң басты
ерікті түрде қоны стануы туралы арнаулы ереж е әзірлеп , оны бекітті.
Ж аң а ережеде Т ом ск, Тобыл губернияларындағы , сон дай -ақ Ж етісу,
А қм ола ж ән е Семей облы старындағы қоны стану аудандары нақты бел-
гіленді. Ш аруаларды жаппай қоныс аудартумен өлкехалқы ны ң демогра-
ф и я л ы қ кұры лымы өзгертіліп кана қойм ай, соны мен катар байырғы
м екендеуш ілердің пайдалануы нан мал шаруаш ылығы үшін де, ұлғайып
келе ж аткан егінш ілік үшін де жарамды жаксы жерлер зорлыкпен тартып
алынды. 1885— 1893 жылдар арал ығында ғана Ақмола облысында казақтар-
дан 251 779 десятина ж ер тартып алынып, ер адамдар саны 10 940 болатын
24 қоны с аудару учаскесі құрылды, ал шектес Семей облысында 33 064
десятина ж ер тартып алынды.
К елім сек халы қты ң барған сайы н ерекш е жедел осе түскен ағыны
Ж етісу облы сы ның еншісіне тиді. 1868—1880 жылдарда мұнда 3224 отбасы
қоны станды , олардан 2099 отбасы қы стақтар қүрды, ал 1225 отбасы қала-
ларда ірге тепті. 13 жыл ішінде (1880— 1893 жылдар аралығында) еркек және
әйел халкы ның саны 2 269 520 адам болған Түркістан өлкесінің халқы 3 102
385 адамға дейін көбейді, яғни негізінен алғанда қоны с аударуш ылар
есебінен шамамен 37 %-ға ө сті.13
Қ азақстан оң түстігінің ең ірі аймағы - С ырдария облысында оры с-
украин ш аруалары ны ң негізгі коныстану аудандары Ш ымкент, Ташкент,
Әулиеата уездері болды. Оларда 1884—1892 жылдарда 37 қоныс қүрылды.
Қ оны с аударуш ы лар коны стары ны ң бірш ама қауы рт өсу серпінділігі,
мысалы, Әулиеата уезінде мынадай болатын: 1874 жылы 331 түрғыны бар
М ихайловское, 1876 жылы 1102 адам тұратын Ш алдоварское, 1877 жылы
340 адам тұратын Д м итриевское, 1881 жылы 658 адам түратын П окровс-
кое, 331 адам тұратын К аменка, 1884 жылы 449 адам тұратын Н иколаевс
кое, 1885 жылы 555 адам тұраты н М ерке, 1886 жылы 643 адам түратын
А лексан дровское, 226 адам тұратын К узьм инское, 1889 жылы 210 адам
тұратын Подгорное, 210 адам тұратын Ш апалово, 1890 жылы 71 адам тура-
тын Л уговое, 71 адам түраты н Бурное, 154 адам тұратын К лю чевое, 1892
жылы 106 адам тұратын Ровное, 753 адам тұратын Грозное, 261 адам тура-
тын Головочевское, 401 адам тұратын Гроднево, 139 адам тұратын С теп
ное селолары құры лды .14
1889 ж ы лы «Село тұрғы ндары мен мещандарды қазы налы к ж ерлерге
қоны стандыру туралы» зан кабылданып, ал 1891—92 жылдарда бұл ереже
Торғай, Орал облы старына колданылды. Осы актімен қоныс аудару қозғ-
алы сы н үкім ет толы ғы мен өз қолы нда ұстап, ж еке отарлауға елеулі ш ек
қойды. Енді ж ер үлестерін алу үшін арнайы р ұқсаттал ап етілді. Алайда
Петербург өкім ет оры ндары ны ң көш і-қон үрдісінің бүрынғы стихиялық
сипатын қалайда бір реттеуге ұмтылысы мүлде іске аспады.
1891—92 жылдардағы егіннің шықпай қалуы мен аш арш ы лық еуропа-
лы қ Ресей ш аруалары ны ң бұқарасын бос жерлер іздеп шығыска бет алуға
мәжбүр етті. Бұл орайда қоныстануш ылар құрамында: Ж етісу облысында
— Воронеж, Тобыл, Томск, Пермь, К азан, Орынбор, Харьков губернияла-
ры нан; С ы рдария облы сы нда - В оронеж, Астрахан, С амара, Саратов,
Тамбов губерниялары мен баска да губерниялардан, сондай-ак Дон Әскері
арасынан ш ы ққандар басым болды .15
К азакстанды С ібірм ен, Еділ бойы ны ң өн еркәсіпті ауданымен ж әне
О ң тү стік О р алм ен те м ір ж о л м а ги с тр ал ьд ар ы арқ ы л ы ж а л ға сты р у
мүмкіндігі үкіметті өлкенің қоныстандыру арқылы игерілуін жеделдетуге
472