Спорт пен саясаттың арасы неше елі?

Құрметті спорт десе ішкен асын жерге қоятын спортсүйер қауым! Спорт – денсаулық кепілі ғана емес, оның сан алуан елдердің арасындағы достықты нығайтуда алар орны, атқаратын қызметі орасан зор екені бәрімізге де аян. Сонау ықылым заманда Грециядан әр төрт жыл сайын Пелопонессе атты ауылда Олимпия деп аталған Олимпиада ойындары өтіп тұрған. Спорттық сайыстардың өзінде де жауласқан елдер өзінің бір-біріне деген жаулық әрекеттерін тоқтатып бейбітшілік орнаған, міне, спорттың кереметтігі де осында болса керек. Қазақ  жерінде спорттың алғашқы белгілері 7 ғасырда пайда болды деген болжамды Араб халифатының Орта Азия елдеріне ислам дiнiн уағыздауы тұсында болғаны да айтылады. Қазақ халқының да ұлттық спорты болғаны: қазақша күрес, көкпар тарту, теңге алу, дойбы, тоғызқұмалақ т.б ойындары соның айқын жарқын көрінісі. Тіпті балалар ойнайтын асық ойынының өзінің де бала денсаулығын арттыруға өте зор пайдасы бар екендігі де еш дау тудырмаса керек. Бұл кешегі «Асық ойнаған азар, доп ойнаған тозар» деген солақай пікірдің, қазақ ұл-қыздарын тек қой соңына салып қойғысы келген теріс пікірді жоққа шығарғандай. Сонау патшалық кезеңнің өзінде-ақ әлемде «ҚАЗАҚ» деген ел бар екенін бүкіл дүниеге паш еткен балуан атамыз күш атасы Қажымұқан Мұңайтпасұлының даңқы келер ұрпаққа орасан зор үлгі, ешқашанда өз мәнін жоғалтпаса керек.

Кешегі Кеңес үкіметі кезеңінде де спортқа айрықша көңіл бөлінгені, спорттың өзіндік бір даму кезеңінен өткені белгілі. Сол дәуірдегі қазақ елінің даңқын бүкіл әлемге паш еткен қазақтың ұл- қыздары: Ж. Үшкемпіров, Ш. Серіков, С. Қонақбаев, т.б бағындырған шыңдарын айта берсек орасан жетістіктеріміз бар екеніне көз жеткіземіз. Сонау 1980 жылғы өткен Москва Олимпиадасында С. Қонақбаевтай саңлағымызға қиянат жасалып күміс жүлдегер атанған кезде он бестегі бала болсақта көзімізге жас келген, өйткені Серік біз үшін мақтаныш еді, Серік жеңілді дегенге сенбей өз жүрекжарды балалық қиялымыздағы алтынымызды силаған едік, міне спорттың құдыреті!

Қазіргі еліміз өз Тәуелсіздігін алған уақытта кезінде балуан болған Елбасымыздың спортқа деген көңілі де ерекше екені белгілі, елімізде салынып бой көтеріп келе жатқан спорттық кешендер соның айқын куәсі . Қазақстан ұлттық құрамасының талай дүбірлі бәсекелі сайыстарда топ жарып жүргені сол салаға деген көңіл бөлінуінің, сүйіспеншіліктің нәтижесі. 2012 жылы өткен Лондон Олимпиадасында он екінші орынға табан тіреу ол біздің тәуелсіз жас мемлекетіміз үшін зор мәртебе екені, қазақ елінің тарихына алтын әріппен жазылып қалатын спорт саласындағы орасан зор жетістігі.

Осы төсбелгілерді тағып жүрген құрбыларымызды көріп қатты қызығатынымызды неге ұмытайық, ал қазіргі уақытта мен балалардан ондай спорттағы жетістіктерін көрсететін төсбелгілерді көре алмай жүрмін. Әрине спорттағы жетістігін көрсететін куәліктер беріледі, бірақ ешкім де өз куәлігін көрсетіп өзінің жетістігін айтып айқайламайды ғой. Егер спортшы балалар өзінің спортта жеткен жетістігін көрсететін төсбелгісін тағып жүрсе ол дегеніміз жанындағы құрбыларының, артында өсіп келе жатқан іні- қарындастарының қызығушылығын оятып спортқа жетелер еді ғой. Маған спортқа деген, салауатты өмір салтына деген насихаттың, тәрбиенің, өскелең ұрпақтың дені сау шыныққан азамат болып өсуінің бір шеті осында жатқандай болып көрінеді. Әйтпесе, әр салада еңбегім сіңді деп өз жетістіктерін тағып алып тойға барса да, жаназаға барса да тағып жүргендер де жоқ емес. Артық айтсам кешірім өтінем, тек біз кейде өзімізді ғана ойламай жастарға да өз жетістіктерін көрсетуіне жағдай жасайық!