2. Қандай диагностикалық критерилер диагнозды қоюға негіз болды? Аурудың басталуынан соңғы диагнозды қойғанға дейінгі ұзақ мерзім немен байланысты болды?
3. Осы науқастағы жүрек қақпақшасының зақымдануын немен байланыстыруға болады? Қандай клиникалық және лабораторлы көріністері осы тұжырымды нақтылай алады?
4. Науқастағы эпилептиформды құрысудың дамуын немен түсіндіруге болады?
5. Науқасты әрі қарай жүргізу тактикасы қандай
жауаптары
1. Диагноз: Жүйелі қызыл жегі, созылмалы ағым, активтілігі әлсіз: эритематозды бөртпе, хейлит, энантема, Рейно синдромы, артралгия, адгезивті перикардит, люпус-нефрит, ОЖЖ зақымдануы (эписиндром), гематологиялық (Кумбс-оң анемия) және иммунологиялық бұзылыс, АНАТ «+».
2. Диагноз негізделіп қойылды:
2. Диагноз негізделіп қойылды:
Күн сәулесінің (фотодерматит) әсерінен дамыған терінің тән зақымдануы;
Адгезивті перикардит, нефрит (протеинурия дәрежесі 0,5г/ тәул көп) белгілері;
ЖҚЖ-ға тән иммунологиялық өзгерістер (ДНҚ антиденелердің жоғары титрлері болуы, АНАТ және антикардиолипинді антидене).
Бұл диагнозбен қоса анамнезінде полиартрит және экссудативті перикардит бар. Осылайша науқаста клиникада 8 критерии тіркелген, 11 анамнестикалық көрсеткіштердің ішінде 9 критеридің болуы (2 артрит және көптеген буындар), сондай-ақ диагнозды қоюға 4 критерии жеткілікті.
Өткен аурудың басталуынан диагноз қойылғанға дейінгі уақыттың ұзақ кезеңі ЖҚЖ-ның созылмалы және моносиндромды ағымды (жеке буынды синдром түрінде) болуымен байланысты болуы мүмкін. ЖҚЖ-ға тән типті клиникалық және лабораторлық белгілердің топтамасы аурудың басталуынан 8 жыл өткен соң ғана пайда болды.
3. Бұл науқаста жүрек қақпақшаларының зақымдануы антикардиолипидті антидене мен антифосфолипидті синдромның болуына байланысты болуы мүмкін. Осы концепция пайдасына анамнездік мәліметтер (аяқ балтырларының терең венасының тромбозы) және IgG класына жататын антикардиолипидті антидененің жоғары титрі дәлел бола алады.
3. Бұл науқаста жүрек қақпақшаларының зақымдануы антикардиолипидті антидене мен антифосфолипидті синдромның болуына байланысты болуы мүмкін. Осы концепция пайдасына анамнездік мәліметтер (аяқ балтырларының терең венасының тромбозы) және IgG класына жататын антикардиолипидті антидененің жоғары титрі дәлел бола алады.
4. Ұстамалық құрысулардың дамуы ЖҚЖ бойынша ОЖЖ-ның аутоиммунды зақымдануы және бас миы тамырларының тромбозынан (екіншілік антифосфолипидті синдромның әсерінен) шақырылған болуы мүмкін.
